Akwarium

- Tak, czułabym się dobrze o ile nie straciłabym pamięci. - Spojrzała na niego.

Z powrotem położyła się na kanapie, kiedy usłyszała pukanie i głos Bena. Jęknęła cicho, zamykając oczy.
-Prawie. - Krzyknęła, leżąc nieruchomo.

- Jest grubo po dziewiątej! - zawołał, wpatrując się w zamknięte drzwi. - Chciałbym żebyś zabrała naszych gości do kamieniołomu razem z Tomem i Goodwinem!
Odwrócił się w stronę Anny, poświęcając jej jedynie krótkie i obojętne spojrzenie.
- Straciłaś pamięć, powiadasz? Cóż... Tego roku los obdarował mnie najwspanialszym prezentem urodzinowym w życiu. - zadrwił. - Megan?!

- Dziękuje za... Pomoc... Lecz, ktoś mi może powiedzieć co tu się dzieje?

Powoli zwlokła się z kanapy. Poprawiając dłonią włosy, podeszła do drzwi.
-Dzień dobry. – Powiedziała cicho, kiedy je otworzyła.

- Jeśli to, co mówisz jest prawdą, Anno... To nie... Obawiam, że nikt nie może ci tego powiedzieć. - rzekł chłodno i odsunął się od drzwi, w których pojawiła się Megan. - Cześć. - uśmiechnął się przelotnie. - Mimo niedogodnych warunków spałaś o wiele dłużej niż w barakach. Tom i Goodwin czekają pod Hydrą. Mają ze sobą broń dla ciebie.

Spojrzała w podłogę.
- W takim razie skąd wy mnie tak dobrze znacie? Ile lat TU jestem?

Zamknęła za sobą drzwi i szybkim krokiem ruszyła w stronę wyjścia.
-Do zobaczenia. - rzuciła przez ramię i zniknęła za rogiem.

Odprowadził wzrokiem Megan i prychnął cicho na pytanie Anny.
- Chyba masz większy problem niż ci się zdaje. - zadrwił i powolnym krokiem ruszył do łazienki, by wypłukać kubek po kawie.

- Proszę. - Spojrzała na oddalającego się mężczyznę. - Proszę tylko o pomoc.

- Prosisz mnie o pomoc? - zatrzymał się przy drzwiach od łazienki i ścisnął klamkę. - Uwierz mi, nawet gdybyś odzyskała pamięć, nie byłabyś w stanie podać żadnego argumentu, dla którego miałbym to zrobić.

- W takim razie może dobrze, że straciłam pamięć. Proszę...Nawet nie wiem jak się nazywasz.

Prychnął z ironią, po czym puścił klamkę i zbliżył się do Anny, patrząc na nią z pogardą:
- To idealny moment żeby zacząć wszystko od nowa, prawda, Ann? Przedstawimy się, pogadamy przy kolacji, zaprosimy kilku znajomych... - jego wzrok nabrał jeszcze więcej chłodu niż zwykle. - Niestety zapomnieć o przeszłości to zbyt mało żeby ją cofnąć. Straciłaś wspomnienia, czy też po prostu prowadzisz kolejną gierkę... Myślisz, że mnie to obchodzi? Myślisz, że twoja postać ma jakieś znaczenie wobec TEGO wszystkiego?

- Obudziłam się na podłodze w nieznanym miejscu. Ostatnie co pamiętam to wydarzenia gdy miałam 10 lat. Myślisz, że mam ochotę za jakiekolwiek gierki? Zabawne, jak się teraz czuje. Ciesze się, że nic nie pamiętam. Widząc jak mnie traktujesz, zdaję sobie sprawę, że nie jestem TU mile widziana. - Urwała. Bół głowy znów nasilił się. - Przepraszam, ale boli mnie głowa.

- Każdy czyn ma swoje konsekwencje. Nie zdobyłaś swojej reputacji "za nic". - odparł i otworzył drzwi od łazienki, stawiając kubek na pobliskim zlewie. - Miłego dnia.