Akwarium

- Piętnaście lat temu? - zdziwiła sie - Byłaś wtedy dzieckiem. Teraz jesteś już dorosła kobietą. Piętnaście lat to kawał czasu...

- Boże, ale...Jak to możliwe?! Przecież , nie mogłam zapomnieć połowy swojego życia.

- Nie wiem Ann - rozłożyła bezradnie ręce - nie umiem ci pomóc. Czy wiesz jak to się stało?

- Powiedzieli mi , że zemdlałam. Jeden z nich mnie reanimował, chyba Goodwin się nazywał. Więcej nic nie pamiętam. Powiesz mi co o mnie wiesz?

- Kilka dni temu powiedziałaś mi, ze Ann którą znam to nie jesteś prawdziwa ty, że do tej pory ciągle udawałaś. Nie wiem więc kim naprawdę jesteś - westchnęła - Lubisz rysować, czytasz dużo romansów i nie masz zbyt dobrej kondycji. To są jedne rzeczy, których jestem pewna.

- Udawałam? To jest bardziej skomplikowane niż...

-Anno! Chodź tutaj!
- Tak? – Odezwała się ciekawskim głosem. Uradowana patrzała raz na ojca raz na matkę.
- Słuchaj, kochanie… - Blondynka uklękła naprzeciwko niej. – Z tatą zdecydowaliśmy, że będziesz musiała wyjechać na jakiś czas… Takie, wcześniejsze wakacje… - Uśmiechnęła się, lecz jej uśmiech był wymuszony. – Ach, mam coś dla ciebie. – Wyciągnęła z kieszeni swetra srebrny naszyjnik. – Proszę, dostałam go od babci. Zawsze przynosił mi szczęście, teraz pora, aby pomógł tobie.

- Przepraszam, zamyślilam się. - Ocknęła się. Znów te wspomnienia.

- Dobrze się czujesz? - spojrzała podejrzliwie w oczy dziewczyny - Przypomniałaś coś sobie?

- Przypomniała mi się mama i mój tato, mówili coś o jakimś wyjeździe. - Spojrzała na srebrny wisiorek na szyi.

- Może chodziło właśnie o przyjazd na tą wyspę. Wspominałaś kiedyś, ze twój ojciec cię tu zostawił - zastanowiła się.

- Nie wiem, bardzo możliwe. Nie pamiętam nic więcej... Spotkałam dziś jednego mężczyznę. Nie był zbyt miły.

Uśmiechnęła sie pod nosem.
- Tak? A jak wyglądał? - zapytała dziewczynę.

- Hmm, no więc... Miał wyłupiaste oczy. - Zaśmiała się. - Wybacz, ciemne włosy, niebieskie oczy. Ok 40 lat.

Dołączył: 04 Mar 2008 Posty: 197 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Szedł korytarzem gdy nagle zobaczył Anne z Lynette.
- Hej - rzekł do dziewczyn
- Jak sie czujesz? Przypomniałaś sobie coś? - rzekł do Ann

- Cześć Michael - rzuciła do chłopaka - Anna opowiada mi właśnie o swoim spotkaniu z Benem - uśmiechnęła się.

- Hej... - Poczuła się głupio. Nie znała nawet jego imienia. - Wybacz, ale jak się nazywasz?
Jej policzki przybrały lekko różowy odcień. - To był Ben?