Akwarium

- Niechcę aby ktoś zginął przeze mnie. Jak ja wszystko potrafię zepsuć. Ben ma racje, jestem nikim.

Przytaknął głową i otworzył drzwi od swojego pomieszczenia.
- Zapraszam. - puścił Lynette przodem. - Wybacz za bałagan na stole. Była u mnie Megan i nie zdążyłem posprzątać... Częstuj się ciastem. - zamknął za sobą drzwi.

-Nie jesteś nikim. - Uśmiechnęła się lekko. -Ben czasem... się myli. - Dodała, kładąc dłoń na jej ramieniu.

Usiadła przy stole i przez chwilę wpatrywała się w blat.
- Co tam jest? - zapytała po prostu podnosząc oczy na Bena.

Odsunął krzesło i odwrócił się w stronę Lynette.
- Słucham?

- Jeszcze ci nie powiedzieli? - zdziwiła się - Dzisiaj jakiś staruszek próbował mi wmówić, że mam omany słuchowe, żebym tylko nie poszła do jakiegoś miejsca w okolicach Akwarium. Po wyjaśnienia przysłał mnie do ciebie.

- Chyba powinnam kiedyś z nim porozmawiać, a teraz, przepraszam idę na chwilę do Michaela. Zaraz wracam. - Udała się na dwór.

Usiadł na krześle i przysunął się do stołu.
- Chciałbym żebyś go posłuchała, Lynette. - odparł spokojnie. - Niedługo wszystko ci wyjaśnię.

Dołączył: 04 Mar 2008 Posty: 197 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Siedział na ławce. Wtedy zauważył Ann która szła w jego stronę. Nie powiedział jednak nic.

- Niedługo? A dlaczego nie teraz? - zapytała zaciskając kurczowo place na blacie stołu. Spojrzała ze zdziwieniem na swoje ręce i zwolniła uścisk.

- W pierwszej chwili gdy cię zobaczyłem, pomyślałem, że przyszłaś do mnie porozmawiać o Leo. - powiedział powoli. - Ty jednak przyszła, by próbować rozwikłać kolejną tajemnicę. Gdyby ktoś mnie pytał, to powiedziałbym, że mocno zmieniły się twoje życiowe priorytety.

- Hej. - Zaczęła nieśmiało. - Mogę usiąść?

Dołączył: 04 Mar 2008 Posty: 197 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

- Jasne - odparł krótko odsuwając się nieco w lewo robiąc miejsce dla dziewczyny

Zbił ją z tropu.
- Ja już podjęłam decyzję w sprawie Leo - powiedziała po chwili milczenia - W jego krótkim życiu spotkało go już tak wiele cierpienia. Jego ojciec zginął, krótko po jego narodzinach, teraz odeszła matka. Ale Leo ma rodzinę. Mój brat i jego żona stworzą mu pełen miłości i ciepła dom. Będzie traktował ich jak rodziców, będzie szczęśliwy. Nie odbiorę mu tego. Ja się tu nie liczę. Ważny jest tylko on. Raz już dałam radę poradzić sobie ze... stratą dziecka. Poradzę sobie - znowu zapanowało miedzy nim milczenie - Mówisz, że moje priorytety się zmieniły? Być może.... Ta wyspa zmienia.
Lynn przeczesała dłonią włosy. Chyba tylko po to, żeby ukryć drżenie rąk.

- Wybacz, że tak uciakłam. Nie powinnam, poczułam się trochę niezręcznie. - Spojrzała na niego i załozyła kosmyk włosów za ucho.- Jesteś zły na mnie?