Akwarium

Muzyka płynąca z gramofonu ucichła już jakiś czas temu, jednak dopiero teraz wysilił się na to, by zareagować. Wstał z fotela, podszedł do urządzenia, wyjął z niego płytę i włożył ją z powrotem do opakowania.
Zegar pokazywał siódmą wieczór.
Postanowił odwiedzić miejsce, które przez ostatnie godziny było niedostępne z powodu kapryśnej pogody.
Otworzył drzwi od kwatery i począł przemierzać ponure alejki korytarza. Właz wyjściowy był otwarty. Przekroczył jego próg i skręcił w stronę ulubionej ławki. Usiadł na niej i zawiesił wzrok na księżycu.
Pełnia...

Kolejny wieczór spędziła na odczytywaniu akt Jacka. Jej wzrok uważnie śledził czarny tekst. Mimo to, niewiele informacji zostawało w jej głowie na dłużej. Myśli były przepełnione wydarzeniami z ostatnich dni. Najbardziej jednak zabolała ją śmierć Danny'ego. To już druga osoba, która została zabita z rąk rozbitków.
Przewróciła następną kartkę, próbując skoncentrować się na treści.

Mam już dość.
Przetarła dłonią zmęczone oczy, od kilku godzin pracowała nad rysunkiem. Z zadowoleniem spojrzała na kartkę. Była śpiąca ale jeszcze nie chciała iść spać.

Zanim wrócił do Akwarium, wstąpił do Hydry, aby zaparzyć sobie kubek gorącej herbaty.
Z naczyniem gorącego napoju w ręce przemierzał korytarz w stronę swojego pokoju. Po drodze zatrzymał się przy kwaterze Megan i zapukał delikatnie w drzwi, po czym po prostu je uchylił.
- Cześć. - rzucił chłodno, upijając łyk herbaty. - Możesz powiedzieć Jackowi, że jutro wieczorem pozwolimy mu zobaczyć Lynette. - spojrzał na dziewczynę oderwaną od lektury akt. - To tyle, nie przeszkadzaj sobie. - uśmiechnął się krótko i sztucznie.
Zamknął drzwi i wrócił do drogi do swojego lokum.

Chciała coś powiedzieć, ale w tym samym czasie Ben zamknął za sobą drzwi. Jej dłoń opadła sztywno na blat stołu.
-Oczywiście… - Mruknęła, nie odrywając wzroku od drzwi. Po kilku sekundach mrugnęła powiekami i znów wróciła do przeglądania akt.

Pomimo długiej lektury, Megan nie zdołała zapamiętać zbyt wiele z akt Jacka.
Nastał kolejny dzień...

Dzień: 24

Tego dnia obudziła się nieco wcześniej, niż zwykle. Siedziała przy stole, nerwowo stukając o drewniany blat paznokciami. Nie mogła dłużej wytrzymać. Podniosła się, chwyciła w dłonie teczkę i szybkim krokiem opuściła pokój. Zamykając za sobą drzwi, uważnie rozejrzała się. Odwróciła się i zaczęła iść w kierunku pomieszczenia, w którym był zamknięty Shephard. Zatrzymała się dopiero przed drzwiami, gdzie zawsze przebywała podczas rozmowy. Niepewnie nacisnęła klamkę i weszła do środka.

Skrzypnięcie drzwi wyrwało Jacka z niespokojnego snu. Powoli otworzył oczy i zerwał się na nogi, przecierając twarz dłońmi.
- Podziwiam upór... Albo dobrze ci płacą za te wizyty, albo bardzo ci się nudzi. - oparł się o coś, co było bardzo nieudaną imitacją łóżka. - Ile razy będziemy to jeszcze przerabiać?

Bez słowa usiadła na krześle, które pojawiło się w tym pomieszczeniu po raz pierwszy i położyła nogi na biurku.
-Wybacz, Jack. Szef nie dał mi wolnego. - Mruknęła obojętnie, udając zainteresowanie aktami. -Lynette tu przyjdzie.

Podszedł do szyby i popatrzył na rozmówczynię stanowczym wzrokiem.
- Kiedy? - spytał krótko.

Odłożyła akta i podniosła się. Powolnym krokiem zbliżyła się do szyby i stanęła naprzeciwko Jacka.
-Wieczorem. - Odparła z lekkim uśmiechem. Uniosła wyżej dłoń i przesunęła palcem po szybie.

- Świetnie. Będę wypatrywał zachodu słońca. - prychnął z ironią i zrobił krok do tyłu. - Szeryf nie pofatyguje się tutaj osobiście?

-Myślę, że nie mielibyście wspólnych tematów do rozmowy. - Powiedziała, wciąż wpatrując się w mężczyznę. Cofnęła się i wróciła do biurka, stając przy nim. Otworzyła teczkę i zaczęła szybko ją przeglądać. Otwarła na stronie, którą zaznaczyła kawałkiem kartki. Znajdowało się tam zdjęcie kobiety o blond włosach. Chwyciła je i znów podeszła do szyby. -Poznajesz ją? - Rzuciła, odwracając zdjęcie tak, aby Jack mógł je zobaczyć. -Uratowałeś jej życie, jak wielu innym osobom. Wzięliście ślub... A później wasze życie szlag trafił. Przygnębiający rozdział dla czytelnika.

Przyłożył dłonie do szyby i wlepił spojrzenie w zdjęcie. Przez dłuższą chwilę milczał. Kiedy poczuł, że po jego policzku spłynęła łza, nerwowo zmrużył oczy i odwrócił się w drugą stronę, spacerując wzdłuż szyby.
- Czego ode mnie chcecie? - zapytał ściszonym głosem.

-Już mówiłam, Jack. Nie słuchałeś? - Spytała, opuszczając ręce. -Współpracy. - Dodała po chwili ciszy. -Ale... Nie chcemy Cię do niczego zmuszać. Chcemy, żebyś to zrobił z własnej woli. - Urwała na chwilę. -Naprawdę, potrzebujemy Cię. - Mruknęła, odwracając się tyłem do szyby. Oparła się o nią plecami i zawiesiła wzrok na kamerze, która wisiała w rogu pomieszczenia.