Baraki - wioska Innych

Lynn popatrzyła na ciemnowłosego mężczyznę, ale nie skomentowała jej słów.
- Masz więcej zdjęć rodzinnych? - zapytała.

- Mam.- Powiedziała krótko. Zaczęła przeglądać album w poszukiwaniu zdjęć.- O, tutaj. Zdjęcie ze ślubu moich rodziców.

-Odmieniła? - Powtórzyła, chwilę po odejściu mężczyzny. Z głupią miną spoglądała w miejsce, gdzie wcześniej stał Magnus.

- Słucham? - odruchowo sprawdził miejsce, w które wpatruje się dziewczyna.

- Wyglądali na szczęśliwych - powiedziała, przyglądając się kobiecie i mężczyznę patrzących sobie w oczy z miłością.

- Tak... Byli zakochani. Ale, do czasu. - Zaczęła przegladać album.

Dopiero po kilku sekundach zorientowała się, że jej myśli wyszły 'na zewnątrz'. Mrugnęła powiekami i uniosła wyżej głowę.
-Nic, nic. - Mruknęła cicho. Z lekkim uśmiechem podniosła się z ławki i zaczęła iść przed siebie. - Do zobaczenia. - Rzuciła przez ramię.

- Właściwie to... - również dźwignął się z ławki. - Chyba odprowadzę cię kawałek. Muszę porozmawiać z Lynette. - dodał, dołączając do odchodzącej dziewczyny.

Chciała dać Annie trochę czasu na przejrzenie albumu, więc powiedziała:
- Pójdę na werandę. Dziś mamy tak piękny dzień.
Lynn chwyciła po drodze książkę i wybiegła na dwór. Usiadła na ławce i otworzyła powieść.
– A jakie jest największe kłamstwo świata?
– To mianowicie, że nadchodzi taka chwila, kiedy tracimy całkowicie panowanie nad naszym życiem i zaczyna nim rządzić los. W tym tkwi największe kłamstwo świata.
Lynn prychnęła z ironią i zamknęła książkę.
Mam wrażenie, ze ja na swoje życie nie mam już najmiejszego wpływu.

-Nie mam nic przeciwko. - Schowała dłonie do kieszeń bluzy i wolniejszym krokiem znowu ruszyła dalej.

Od zeszłego dnia, z godziny na godzinę stawiał coraz szybsze i pewniejsze kroki. Ślad po ostatnim 'ataku' powoli zanikał.
- Niedługo czeka nas mała przeprowadzka. - powiedział od niechcenia. - Na jakiś czas przeniesiemy się na drugą część wyspy.

-Powinnam zacząć się pakować? - Spytała, odwracając się w stronę mężczyzny.

- Niedługo. - odpowiedział, zatrzymując się w miejscu, w którym rozchodziły się ich drogi. - Chociaż jeśli chodzi o nas, to dotrzemy na miejsce w nieco późniejszym terminie. Uprzednio załatwimy kilka ważnych spraw.

-Kogo dokładnie masz na myśli, mówiąc 'o nas', Ben?

- Oprócz ciebie... - urwał na chwilę. - Ja, Tom, Mathew i Anna.