Baraki - wioska Innych

Lewą ręką wyjął klucze z kieszenie i zamknął nimi kłódkę.
- Zadając mi to pytanie, zapewne od początku zdawałaś sobie sprawę, jaką odpowiedź mogę ci udzielić. - ruszył przed siebie. - Niedługo do ciebie przyjdę i powiem co dokładnie masz powiedzieć.

- Masz rację. Tego się spodziewałam. Dobrze, Ben. Zaryzykuję - skierowała się wraz z Benem w stronę jej domu.
- Pomóc ci? - zapytała przypominając sobie o jego kręgosłupie.

- Jeszcze tylko kilka kroków. Poradzę sobie. - odparł.
Zatrzymali się parę metrów przed jej mieszkaniem.
- Wpadnę po ciebie po obiedzie. - przekazał Lynn paczkę. - Niestety nie przyjmujemy reklamacji. - dodał z uśmiechem.

Anna lekko podniosła głowę na widok Lynn.

Odebrała od Bena paczkę i odwzajemniła uśmiech.
- Jakoś się z tym pogodzę - westchnęła teatralnie i roześmiała się - Do zobaczenia Ben.
Lynn weszła do domu i położyła karton w sypialni.
Anna będzie musiała zrobić mi trochę miejsca w szafie.
Dziewczyna wybrała kilka rzeczy i poszła od razu sie przebrać.

Kiedy rozstał się z Lynn, wrócił do swojego domu i zaczął przygotowywać obiad.

Gdy Lynn weszła do domu Anna pomału zeszła z parapetu. Wolnym krokiem weszła do salu, siadając po turecku na kanapie.

Lynette wyszła z łazienki i zauważyła siedzącą na kanapie Annę. Weszła do salonu i wykonała przed dziewczyną piruet.
- I jak? - zapytała.

- No, no. Mamy nową modelkę. - Odparła i przyjrzała się jej. - Widzę, że wyprawa za zakupy się udało. Nie było kolejek?

- Jakoś dziwnie nie - odpowiedziała uśmiechając się - Wreszcie mogę ci oddać twoje ciuchy.

- Nie marudź, dobrze w tym wyglądasz. Jeju, czemu ja nie mam figury modelki. Muszę ograniczyć czekoladę.

- Nie przesadzaj Ann - powiedziała, po czym spoważniała - skąd sie biorą te dostawy Anno?

- Nie wiem, nigdy nie pytałam. - Powiedziała mrużąc oczy.

- Nigdy nie pytałaś, czy nigdy Ben nie chciał ci odpowiedzieć?

- Nigdy nie pytałam, bo wiedziałam ,że on mi nie powie.