Baraki - wioska Innych

-Hmmm jest Finlandia i 4 piwa. Jak Tom nie będzie chciał pić to sam wypiję. Albo skoczę do Mikhaiła, Rosjanin nigdy nie odmówi wódki. A dawno nie byłem pijany. Chyba, że ktoś wpadnie do mnie -Myślał przechadzając się po barakach.
Burakki - zabawne
Gdy doszedł do swojego domu wziął krzesło i wyszedł z nim przed dom. Usiadł na nim i zasnął po 5 minutach bezczynności.

- Też już zaczynam się tego uczyć - westchnęła - Nie zadawać pytań.

- Czasem jest lepiej nic niewiedzieć niż wiedzieć za dużo. Spokojnie, Ben powie ci kiedyś wszystko. Musisz mu dać trochę czasu. - Usiadła. Znów poczuła się tak słabo jak na plaży. - Muszę usiąść. Trochę zakręciło mi się w głowie.

Podeszła do niej zaniepokojona.
- Może chcesz się położyć? Przynieść ci wody? - dopytywała patrząc na nią uważnie.

- Jeżeli byś mogła, to możesz przynieść. - Powiedziała i położyła się na kanapie.

Zniknęła w kuchni i po chwili wróciła ze szklanką wody w dłoni. Podała ją dziewczynie.
- Może pójdę po Juliet?

- Dziękuje. Nie, nie, nie chce robić kłopotu. To tylko zwykłe zmęczenie. Nie ma powodu do niepokoju. Ostatnio tak miałam, to było tylko zmykłe omdlenie.

- Jesteś pewna? No, dobrze, odpocznij - powiedziała wkładając jej pod głowę poduszkę.

- Dziękuje. - Zamknęła oczy.

Czas płyną do przodu. Nadeszło późne popołudnie.

Lynette: 180XP
Ben: 180XP
Anna: 175XP
Magnus: 140XP
Megan: 175XP

Zbliżała się piąta, kiedy opuścił swoje mieszkanie.
Właściwie dopiero teraz dotarło do niego, jak rzadko widuje Alex ostatnimi czasy. Niestety w obecnej sytuacji nie było miejsca na ojcowskie uczucia.
Skręcił w prawo i wszedł na ganek pobliskiego domu, należącego do Megan. Zapukał do drzwi.

Ze stanu głębokiego zamyślenia wyrwał ją donośny dźwięk pukania do drzwi.
-Cholera. - Warknęła rozglądając się rozpaczliwie po łazience. Wynurzyła się z wanny pełnej wody i stanęła na lodowatych kafelkach. Chwyciła biały ręcznik, którym owinęła swoje mokre ciało.
-Dlaczego akurat teraz?
Szybkim krokiem podeszła do drzwi i szarpnęła za klamkę. Na widok mężczyzny stojącego w progu poczuła się dziwnie. Ścisnęła mocniej ręcznik.
-Wejdź. - Mruknęła niepewnym tonem.

- Widzę, że... - zaczął niepewnie. - Mogę przyjść później.

-Właściwie już kończyłam. - Odparła wymuszając lekki uśmiech. -Możesz poczekać w salonie. - Uchyliła szerzej drzwi.

- Am... Ok. - powolnym krokiem wszedł do salonu i usiadł w fotelu pod ścianą. - Wyczucie czasu nigdy nie było moją mocną stroną.