Baraki - wioska Innych

Rzuciła Benowi wzrok pełen wyrzutów i bez słowa odeszła w stronę ogrodu.
Usiadła między zielonymi drzewami, operając się ramionami o ziemię.
Zamknęła oczy i zatopiła się w myślach.

Dziewczyna odeszła bez słowa. Prawdę mówiąc, spodziewał się z jej strony wybuchowej reakcji na to, co powiedział. Czyżby wczorajsza "rozmowa" przyniosła większe skutki aniżeli oczekiwał? Ben doskonale wiedział jak radzić sobie z Megan... Wiedział, że wewnątrz obojętnej na wszystko kobiety, znajdują się uczucia, o których nie mówi na głos. Wystarczyło do nich przemówić...
Kiedy wchodził do mieszkania, w drzwiach minął się z Alex.
- Idę się przejść. - poinformowała krótko i zniknęła za rogiem domu.
Wszedł do środka i usiadł na fotelu.
Przeczekać ból...

Podsunęła pod siebie kolana i oparła na nich głowę. Położyła dłonie na swoje nogi i wbiła wzrok w trawę. Postanowiła bardziej panować nad sobą, Ingorować każde uwagi na swój temat. Tlumić wszystko w sobie. Nie zauważyła kiedy jedna łza spłynęła jej po policzku. Otarła ją rękawem swetra.

Chód Alex był tak szybki, że śmiało można było nazwać go wolnym truchtem. Zatrzymała się tuż przed Megan.
- Powiedziałaś mu? - spytała szybko. - Powiedziałaś mu, że chciałam pomóc tej blondynce w ciąży?

-Nie. - Odpowiedziała cicho, nie odwracając wzroku. Odgarnęła kosmyk włosów za ucho. -Alex, daj mi spokój. Nie mam teraz humoru. - Warknęła.
Chciała zostać sama.

- Więc dlaczego on zachowuje się jakby... - przerwała na chwilę. - Zresztą nieważne...
Odwróciła się na pięcie i zostawiła Megan samą.

Ból w kręgosłupie ustał po kilkudziesięciu minutach.
Ben otarł pot z czoła i wszedł do łazienki, by obmyć twarz zimną wodą. Kiedy doprowadził się do stanu użytku, stanął przed oknem i utonął w myślach. Tak wiele do zrobienia, tak mało czasu...
W końcu decyzja, którą zamierzał podjąć od dłuższego czasu, wypłynęła z niego w ułamku sekundy. Napełnił wodą dwie plastikowe butelki i włożył je do torby wraz z latarką i paczką sucharów. Wyszedł z mieszkania...
Powolnym krokiem przemierzał plac obozu, kierując się w stronę dżungli... Przed nim długa wędrówka...
Czas z NIM porozmawiać...

Nadchodził wieczór.

Ben: 150XP
Megan: 100XP
Anna: 75XP

Nawet nie zauważyła, kiedy zaczęło się ściemniać. Słońce powoli chowało się pod linię horyzontu, a na niebie pojawiło się kilka pierwszych gwiazd. Podniosła się z chłodnej ziemi i ruszyła w stronę swojego domu.

Magnus wrócił do wioski, postawił kołyskę pod drzwiami Anny.
Wrócę i dam jej to za chwilkę, zaniosę tylko narzędzia - Pomyślał po czym ruszył szybko do swojego domu. Po drodze widział Megan udającą się do swojego domu. Po wejściu do siebie zostawił zawiniątko i ruszył do domu Anny. Zapukał w drzwi i poczekał aż Anna mu otworzy.

Usłyszawszy pukanie Anna podeszła do drzwi.
-Ah, to ty. Wejdź, proszę.

Anna była bardzo wdzięczna za prezent od Magnusa. Po jakiejś godzinie rozmowy, mężczyzna wrócił do swojego domu i zapadł w sen.
Tej nocy dziecko nie dokuczało aż tak bardzo, więc Anna mogło spokojnie wypocząć.
W końcu nastał dzień...

Dzień 13

Tej nocy spał zaledwie kilka godzin, ale mimo tego nie czuł się zmęczony.
Kiedy dotarł do baraków, już dawno obudziło się w nich życie. Szedł powoli w kierunku swojego domu.

Obudziła się i zauważyła, że zasnęła na kanapie w salonie. Widocznie sen znużył ją szybciej niż oczekiwała. Pod jej głową leżała książką z pogiętymi kartkami. Odłożyła ją na stolik i wstała. Pod bosymi stopami poczuła zimną, drewnianą podłogę. Przeciągnęła się leniwie i poszła do łazienki.

Zatrzymał się na chwilę przed domem Megan i spojrzał na niego.
W myślach zadźwięczały mu słowa Jacoba...
Po chwili odwrócił głowę i poszedł dalej.
Kiedy wszedł do swojego mieszkania nie zastał Alex. Zabrał się za przyrządzanie śniadania.