Baraki - wioska Innych

- Cóż... Zgaduję, że przeniesiemy naszą konwersację w jakieś inne miejsce. Nie chcemy go przecież obudzić. - po tych słowach powolnym krokiem opuścił dom Juliet.
Kiedy wyszedł na plac, usiadł na pierwszej lepszej ławce i czekał aż Lynn do niego dołączy.

Skinęła Juliet na pożegnanie i wyszła na zalany słońcem plac. Usiadła na ławce obok Bena. Popatrzyła przez chwilę na kręcących się po wiosce ludzi.
- Anna z Willem już na pewno doszli do obozu - rzuciła

- I mam nadzieję, że tam już zostaną. - uzupełnił Ben. - Nie chciałbym, żeby Will mnie rozczarował. Chociaż moje całe wnętrze krzyczy, że tak właśnie będzie.

-Will tak łatwo nie odpuści. Taki już jest. Będzie szukał tej wioski. I to nie ze względu na mnie, ale na dziecko - powiedziała, po czym dodała - czasami mam wrażenie, że znasz myśli nas wszystkich, Ben...

- Jak ci się podobało nagranie, Lynn? - zapytał, nie odpowiadając na ostatnie zdanie dziewczyny.

- Bardzo... wzruszające- odpowiedział szczerze - to dla mnie wielka ulga, że Leo jest szczęśliwy. Chris będzie dobrym ojcem. jest najmłodszy z naszego rodzeństwa, ale poradzi sobie. Nadal jednak nie wiem co ta kaseta wyjaśnia. Powiedziałeś, ze to przez Leo byłam na tej tratwie... Dlaczego?

- Ponieważ ten chłopiec to główny powód, dla którego zgodziłaś się wypłynąć. Chciałaś znaleźć się przy nim najszybciej, jak to tylko możliwe. Gdyby nie on, zostałabyś na plaży. - spojrzał jej w oczy. - A wiem to, ponieważ wystarczyło, że zobaczyłaś zdjęcie jego uśmiechniętej twarzy, by uświadomić sobie, że da sobie radę i zdecydować się pójść z nami z własnej woli... Mimo, że Will mógł zabrać cię z powrotem do twoich ludzi. Od początku wiedziałem, że Fate i Anna uciekną, Lynette. Byłem też pewien, że celując do mnie z broni, każe ci opuścić pokój i uciekać razem z nimi. Powiedziałem ci, że zależy mi byś poszła z nami z własnej inicjatywy, a ty się zgodziłaś. Chciałem sprawdzić, czy byłaś ze mną do końca szczera.

Wysłuchała z uwagą jego słów.
- A więc od początku wszystko przewidziałeś. I co jak przeszłam test? - zapytała trochę zdenerwowana.

- Test? Po prostu chciałem się przekonać, że mogę ci zaufać, Lynette. - sprostował. - Oczywiście jestem świadomy tego, że w twojej głowie przewijają się teraz wszelkie możliwe wersje planu na wykradnięcie dziecka, ale wierzę, że z czasem to minie. - odwrócił od niej głowę i wlepił wzrok w odległą część baraków.

Zignorował ostatnie słowa Bena. Nie wiedziała co ma na nie odpowiedzieć.
- Co będzie jeśli Anna będzie chciała wrócić - zmieniła szybko temat - pozwolisz jej na to?

- To zależy co ciekawego miałaby mi do powiedzenia po powrocie. - odparł obojętnie. - Czemu pytasz?

Wzruszyła ramionami.
- Nie jesteście zbyt lubiani na plaży. Annie nie będzie łatwo.

- Poszła tam z własnej woli. - rzucił Ben.
Przez sekundę odczuł krótki impuls bólu w okolicach kręgosłupa. Zniknął jednak tak szybko, jak się pojawił.
- Dlaczego nie nazwałaś dziecka Leo? - spytał po chwili.

- Nie chce, żeby Aaron zastąpił Leo. Nawet gdybym miała już nigdy w życiu nie przytulić mojego siostrzeńca, to zawsze będzie on zajmował szczególne miejsce w moim sercu.

- Kiedy pragniesz czegoś wystarczająco mocno, twoje pragnienie może się spełnić, Lynette. - powiedział powoli.