Baraki - wioska Innych

Anna podniosła się z trawy i zauważyła Lynn. Wolnym krokiem ruszyła w jej stronę.

Podniosła wzrok znad książki i zauważyła zbliżającą się Annę. Gdy dziewczyna podeszła do niej, zapytała:
- I jak było? Co zdecydowali?

- Było ciężko. Narazie nic nie zdecydowali, muszą czekać na kogoś.

- Na kogo? - zdziwiła się, jednocześnie wskazując Annie miejsce, żeby usiadła. Dziewczyna wyglądała na zmęczoną.

- Sama nie wiem. - Skłamała. - Nie znam się na procedurach sądowych. Odpowiedziałam na kilka pytań. I to wszystko. Widać,ze często ponoczą mnie emocje.

Spojrzała na nią niepewnym wzrokiem.
- Ciekawe o kogo chodzi... No nic, będziesz musiała trochę poczekać. Na pewno wszystko się dobrze skończy - powiedziała, choć w głębi duszy miała inne odczucia.

- Sama nie wiem. Z jednej strony nie tak źle wypadłam, mam taką nadzieję.A z drugiej strony, nie mam żadnego wpływu na sytuację.

- Dlaczego uciekłaś Anno? Dlatego, ze byłaś szpiegiem? - Lynn zdobyła się na szczerość. Zadawała to pytanie już wielu osobom, tylko nie Annie.

- Nadal jestem szpiegiem, ale szpieguje zupełnie dla kogoś innego niż wszyscy uważają. Widzisz, ze mną to nigdy nic nie wiadomo. Musiałam załatwić pewną sprawę, która jednak nie dokońca wyszła tak jakbym tego chciała. Uciekłam , tak mi się zdaje, przed samą sobą. Przed uczuciem, z którym nie mogę sobie poradzić od 10 lat.

Wysłuchała uważnie odpowiedzi Anny.
- Co to za uczucie? - spytała czując, ze wstępują na kruchy lód.

-Hmm... - Anna zastanowiła się. -Nieszczęśliwa miłość.

- Do kogo? - wyrwało się Lynn, zanim zdążyła pomyśleć - to znaczy, jeżeli nie chcesz mówić, to ja to zrozumiem - poprawiła się zaraz.

-Nie, spokojnie, nic się niestało. To żadna tajemnica. No dobra. - Odgarnęła włosy za ucho. - Ale się nie śmiej... Ben.

Ben?
- Jestem trochę zaskoczona. Zdawało mi się, że nie pałacie do siebie zbytnią sympatią, ale widocznie pozory mylą.

-On mnie nie lubi. Ja co innego. To jednostronne uczucie. Nie ma mowy o wzajemności.