Baraki - wioska Innych

- Nie za ciekawie, Anno - powiedziała, podając na stół kawę - to nie był najszczęśliwszy okres mojego życia.

- Moje życie było nawet udane. Tylko,że rodziców często nie było w domu. Matka wyjeżdzała , a ojciec cały czas zajmował się jakimiś eksperymentami.

- Był naukowcem? Pracował nad czymś szczególnym? - zapytała.

Kiedy zbliżało się południe, wyszedł na zewnątrz i udał się do niewielkiego ogrodu. Usiadł obok białej, dwuosobowej huśtawki. Oczami wyobraźni widział na niej siebie, bawiącego się w dzieciństwie. Pospiesznie odwrócił wzrok i skierował go na grupkę ludzi, przemierzającą plac baraków.
Linus uważał, że wspomnienia, mimo tego, że są niepotrzebne, potrafią zniszczyć człowieka...

- Nie wiem, nigdy nie pozwalał wchodzić mi do swojego biura. Wiem ,że pracował 'nad czymś bardzo ważnym'. Dlatego zostawił mnie na tej wyspie, pod opieką.

- Rozumiem. Od tego czasu miałaś z nim jakiś kontakt? Odwiedzał cię? Pisał?

- Zapomniałam już dawno o nim, nawet gdyby pisał nie otworzyłabym i tak jego listów... O, kawa nam wystygnie. - Zmieniła temat.

Intuicja podpowiadała jej, że słowa Anny nie były do końca prawdziwe. Nie drążyła jednak tego tematu i usiadła z dziewczyną przy stole.
- Mój ojciec już dawno nie żyje.
Chyba...

- Oh, ja niewiedziałam. Przykro mi. - Usiadła przy stolę i zaczęła wpatrywać się w filiżankę.

- Niepotrzebnie, bo mnie nie - powiedziała do Anny.
Nie była to prawda, jednak Lynn uparcie sobie to wmawiała. Tak było łatwiej.

- Na pewno czasem tęsknisz za kimś z rodziny? - Anna upiła łyka kawy.

- Tak - na jej ustach zagościł lekki uśmiech - za mama, braćmi, Leo... i za Carol - posmutniała. Carol to moja siostra, zginęła w katastrofie.

- Ja nie wiem jak teraz wygląda moja rodzina, może mam jakąś młodszą siostrę albo brata.

- Może kiedyś ich spotkasz Anno. Chociaż podobno z tej wyspy nie ma ucieczki. Przynajmniej Ben tak mówi.

- Ben mówi różne rzeczy. - Uśmiechnęła się lekko.