Baraki - wioska Innych

Gdy usłyszał pukanie, wziął do ręki opartą o ścianę laskę i z jej pomocą zbliżył się do drzwi. Kiedy otworzył, zobaczył w progu Megan.
- Cześć, Megan. - rzucił na powitanie. - Dawno cię nie widziałem.

Bez słowa i zgody właściciela domu weszła do holu i odwróciła się.
-Mam dla Ciebie interesującą lekturę. Autor dosyć znany: Anna Thomson. Kojarzysz, prawda? - Spytała, machając w dłoni pamiętnikiem.

Megan minęła go bez słowa i weszła do środka.
- Może wejdziesz? - spytał z ironią, zamykając za nią drzwi.
Powoli odwrócił się w jej kierunku, przekładając laskę do prawej ręki.
- Czyżbyś włożyła zakładki w konkretne strony, Megan? - prychnął, na widok pamiętnika.

-O tak. Najciekawsze są strony z Czerwca. W kwietniu trochę smęci, i akcja bywa nudnawa, ale lektura dosyć niezła. Polecam poczytać przed snem. Gdybyś jednak zdecydował się przeczytać... - Urwała, kładą pamiętnik na komodzie, przy lustrze. -To nie krępuj się. Anna napewno nie będzie miała nic przeciwko.

- Cóż... - zrobił kilka kroków przed siebie. - Anna wróciła... Nie widzę powodu, dla którego przynosisz mi ten pamiętnik?

-Nie ma konkretnego powodu. Wyłącznie dla rozrywki, Ben. - Uśmiechnęła się lekko i podeszła do drzwi wyjściowych. -Jest kilka wątków, które radziłabym Ci przeczytać. Napewno są tam wypisane rzeczy, których nie ma w jej aktach.

Odprowadził dziewczynę wzrokiem.
- Szlachetna Megan, która zanosi tosty głodnemu Fate'owi wertuje cudzy pamiętnik. - posłał jej chłodne spojrzenie. - Czy mi się wydaje, czy właśnie próbujesz wbić gwoździa do trumny Anny, która i bez tego znajduje się w nieciekawej sytuacji? - uśmiechnął się sucho.

Położyła dłoń na metalowej klamce.
-Możliwe. - Mruknęła otwierając drzwi. -Nie muszę Ci się tłumaczyć.

- Oczywiście. - przytaknął. - W końcu jesteś już dorosłą i odpowiedzialną dziewczyną, Megan. Mój błąd.

-Nie pierwszy w Twoim życiu. - Warknęła cicho. -Do zobaczenia. - Rzuciła wychodząc na zewnątrz.

- Do zobaczenia. - odparł do zamkniętych drzwi. - Miłego dnia.

Zbiegła po schodkach i ruszyła wzdłuż okolicznych domków. Co chwilę mijała spieszących gdzieś mieszkańców osiedla, którzy na jej widok rzucali krótkimi powitaniami. Zatrzymała się przed ogrodem, gdzie zauważyła Alex siedzącą z młodym chłopakiem. Oderwała od nich wzrok i ruszyła dalej.

Wziął do ręki pamiętnik Anny i usiadł wygodnie w fotelu.
Anna nie była kimś, kogo mógł się obawiać, ale lepiej dmuchać na zimne.
Założył okulary i otworzył pierwszą stronę...

Otworzył...
- Siadaj Eve i patrz. Hmm. - Anna podeszła do lustra i zaczęła się przyglądać odbiciu. - Myślę nad ich skróceniem.

- Tniemy - powiedziała, stawiając przed lustrem krzesło, na którym usiadła Anna - taka długość? - zapytała przykładając nożyczki do głowy?