Baraki - wioska Innych

- Więc mam nadzieję, że potrafisz również udawać szczęśliwą. - prychnął. - Na tyle dobrze, by samej w to uwierzyć. Ponieważ najbliższy okres... Nie będzie należał do najweselszego w twoim życiu.

- Nikt nie powiedział,że będzie łatwo i szczęśliwie.

- Na to trzeba sobie zapracować, Ann. - sięgnął po mały odbiornik i wsadził go z powrotem do kieszeni. Podczas tej czynności zdał sobie sprawę z tego, jak bardzo trzęsą mu się dłonie. Kiedy w końcu będzie po wszystkim przyda mu się dłuższy odpoczynek.

- Widzę, że jestem zmęczony. Ja już pójdę. - Wstała z krzesła. - Dziękuję, ze herbatę. Miłego dnia, Ben.

- Wzajemnie, Ann. - złapał za laskę i z trudem wstał z krzesła razem z Anną.

- Nie mówisz mnie odprowadzać, sama trafię. - Podeszła do drzwi. Spojrzała po raz ostatni na opaskę na nadgarstku po czym schowała ręce do kieszeni spodni. - Wracaj do zdrowie. - Powiedziała życzliwie i wyszła na dwór.

Powolnym krokiem wyszedł na ganek i usiadł na drewnianej ławce.
Wiedział, że wydarzenia, które zaszły w ostatnich dniach to zaledwie namiastka tego co czeka ich wszystkich w najbliższym czasie...
Wlepił wzrok w horyzont.

Swoje pierwsze kroki Anna skierowała do domu Megan. Zapukała do drzwi i czekała na odpowiedź.

Wyszła szybkim krokiem z łazienki, wchodząc do holu. Szarpnęła za klamkę i otwarła gwałtownie drzwi.
-Niech zgadnę, przyszłaś po swoje rzeczy? - Mruknęła na widok Anny.

- Dokładnie, mogę wejść?

-Jasne. - Rzuciła, otwierając drzwi. Odwróciła się i znowu ruszyła do łazienki.
-Twoja torba leży pod stołem! - Krzyknęła zakręcając kurek, z którego leciała ciepła woda do wanny.

- Dzięki Eve - uśmiechnęła się do dziewczyny.
Skończyły sprzątanie i usiadły na kanapie.

- Dziękuje. Mam nadzieję, że nie sprawiam ci kłopotów? - Chwyciła torbę. - Właśnie wróciłam od Bena. - Dodała po chwili.

-Żadnych. - Odpowiedziała krótko, opierając się o framugę wejścia do salonu.
-Coś jeszcze? - Spytała, unosząc lekko brwi.

-Tak, nie wygnają mnie, ani nie oznakują. Nie będzie też żadnego sądu,Megan.