Baraki - wioska Innych

Wyszła z łazienki, wycierając ręcznikiem mokre włosy. Przechodząc obok okna zauważyła Anne siedzącą przy drzwi. Opuściła ręcznik i przez chwilę wpatrywała się w nią. Położyła przedmiot na kanapie i wyszła z domu. Skierowała sie w stronę drzewa.

Anna podniosła nieco głowę.
- Meg, jak miło.

Usiadła naprzeciw niej i wbiła wzrok w zieloną trawę.
-Więc?

- Chyba już czas przestać udawać nieśmiałą, zakochaną Ann.

-Każdy kiedyś musi wydorośleć. - Odpowiedziała z drwiącym uśmiechem na twarzy. Zerwała źdźbło trawy i owinęła go wokół palca.

- Ja miałam coś innego na myśli, Megan. Aktorstwo, udawanie, gra. Fałsz. Mów ci to coś?

-Nie drocz się ze mną. Doskonale rozumiem o co Ci chodzi. Przejdźmy odrazu do konkretów. Chciałaś rozmawiać, rozmawaj.

-Więc dobrze, od piętnastu lat jest na tej Wyspie any szpiegować Bena i przekazywać 'dalej' informację. Nigdy nie byłam szpiegiem Dharmy. Mój pamiętnik był tylko częścią planu. Informację w nim to kłamstwo. Miał uśpić waszą czujność. Opuściłam tą Wyspę jakiś czas temu aby przekazać informację o ofiatach katastrofy samolotu. Jedak Ben wie już o tym wszystkim. Jeżeli oddalę się na odległość większą niż 300 metrów. - Wskazała na opaskę. - Ben się o tym dowie i zabije mojego ojca. Więc, to już koniec moich wypraw. Przez te wszystkie lata musiałam tak grać aby zdobyć zaufanie innych i także twoje. Tak naprawdę nie jestem taka milutka jak się wydaje. Udawanie potulnej Anny było trudniejsze niż ci się zdaję.

-Wzruszające. - Powiedziała głośno, podnosząc się z trawy. -Ale lektura Twojego pamiętnika była dosyć ciekawa.

-Wybacz,że dowiedziałaś się tego w ten sposób. Lubiałam cię, ale w obecnej sytuacji to już inna sprawa. A co cię tak zainteresowało? Miłosne wzdychanie Anny do Bena? - Również wstała.

-O tak. To były najciekawsze momenty. - Wycedziła, przez zaciśnięte zęby. Odwróciła się i odeszła szybkim krokiem.

- Megan! Czekaj! Jezu, wybacz. Nie chciałam... Nie chciałam cię tak zdenerwować! - Poszła kawałek za nią. Potem zatrzymała się. Znów patrzała na Megan tym 'zimnym spojrzeniem'. - Proszę. Przesadziłam ,mówiąc to o Benie, ale taka jest prawda. Nigdy mi na nim nie zależało, nigdy go nie kochałam.
Nigdy... I znów kłamiesz, nawet przeciw samej sobie...

Zatrzymała się, słysząc jej wołanie. Kiedy dziewczyna przybiegła do niej, odwróciła się i spojrzała na jej dłoń.
-Co to jest ?

- Opaska. Jeżeli oddalę się na odległość większą niż 300 metrów od domu Bena , włączy się alarm. Wtedy Ben każe zabić mojego ojca. - Powiedziała spokojnie. Pierwszy raz w obecności Megan nie płakała ani nie dała poznać po sobie , że jest smutna. Jej twarz miała taki sam poważny wraz jak przed chwilą.

-A jeśli ją zdejmiesz? Stanie się to samo?