Baraki - wioska Innych

- Trochę spokoju, po wczorajszej burzy - powiedziała myśląc o kłótni.

- Dosiądziesz się? - wskazał dłonią na puste miejsce obok siebie. - Widzę, że od razu zamierzasz zejść na interesujący cię temat.

Usiadła obok Bena.
- Musisz przyznać, że od pierwszego dnia mojego pobytu tutaj atmosfera zrobiła się gorąca. Zastanawiam się do czego to wszystko zmierza.

- To nie ma nic wspólnego z tobą, Lynette. - zapewnił dziewczynę. - Deszcz spadł z chmur, które już od dawna zbierały się nad barakami.

- Nie cieszysz się sympatią wszystkich mieszkańców wioski - powiedziała, zmieniając temat.

- Taka jest cena dowództwa. - wzruszył ramionami. - Zdobywanie sympatii nie jest moim priorytetem.

- A co jest twoim priorytetem, Ben? Bo przez te kilka dni odniosłam wrażenie, ze nikt tego nie wie - zapytała przyglądając mu się uważnie.

Eve wstała z łóżka. Ubrała się i postanowiła, że codziennie rano będzie biegać. Więc zabrała się do pierwszego treningu.

Zwlokła się z kanapy. Nie miała jeszcze planów na dzisiejszy dzień. Gdy wyjrzała przez okno zauważyła 2 biegające dziewczyny.
- Hmm, może czas zadbać o kondycję.
Szybko ubrała dresy. Związała włosy w kucyk i wybiegła na dwór.
- Eve?

- Co masz na myśli, Lynette? - spytał obojętnie.

- Mieszkańcy wioski, których poznałam chyba sami do końca nie wiedzą dlaczego i po co tu są. Mam cichą nadzieję, że chociaż ty to wiesz.

- Domyślam się, że zmierzasz do konkretnej puenty naszej konwersacji. - odwrócił głowę w stronę dziewczyny. - Po prostu powiedz, co leży ci na sercu.

- Czy to co tu robicie ma jakikolwiek sens? Nie pytam się już nawet jaki, bo i tak wiem, ze nie udzielisz mi odpowiedzi. Powiedz mi tylko, czy to wszystko ma czemuś służyć? - zapytała z trudem formułując swoje myśli.

- Każdy z nas znalazł się na tutaj z konkretnego powodu. Każdy z nas odgrywa istotną i niepowtarzalną rolę. Na tej wyspie nic nie dzieje się przez przypadek.

- Domyślam się, że jak na razie taka odpowiedź musi mi wystarczyć. Dobrze. - przez chwilę siedzieli w milczeniu na ławce - Powiedziałeś mi kiedyś, że moim głównym zadaniem będzie powiedzenie ci, że nie żałuję, że tu jestem - zrobiła pauzę - Jak na razie nie żałuję.