Baraki - wioska Innych

- Bardzo mnie to cieszy. - uśmiechnął się. - Kiedy tu przyszliśmy, obiecałem podarować ci trochę osobistej garderoby. Dzisiaj spełnię swoją obietnicę. Domyślam się, że chodzenie w odzieży Anny, może być dla ciebie nieco krępujące. - dodał.

- Jedziesz do centrum handlowego? Weź mię ze sobą. Obiecuję, ze będę grzeczna - zażartowała.

- Jak ci idzie czytanie? - spytał. - Mam nadzieję, że pojawisz się na następnym spotkaniu klubu książkowego?

- Dobrze, chociaż większość książek Anny to łzawe romansidła. Na szczęście udało mi sie wybrać parę perełek. A spotkania klubu na pewno nie opuszczę - odpowiedziała.

- A tak między nami... - obniżył głos. - Od zawsze zastanawiam się, czy chodzę na te spotkania z fascynacji do czytania, czy też dla wypieków Stelli. Kiedy wchodzę do jej mieszkania, zawsze modlę się, by przypadł mi największy kawałek ciasta.

Przez chwili miała wrażenie, ze chce jej powiedzieć coś ważnego, gdy jednak usłyszała dalszy ciąg zdania roześmiała się.
- Może powinieneś ustalić spotkania klubu dwa razy w tygodniu - powiedziała wstając - lecę pobiegać. Miłego dnia.

- Cześć. - pożegnał Lynn wzrokiem i upił łyk kawy.

Nieco zmęczona bieganiem Ann wypatrzała Lyn.
- Lyn! Czekaj!

Odwróciła się i zobaczyła Annę.
- Cześć Ann - powitała ją - co słychać?

- Hej... - Powiedziała gdy złapała oddech. - Nie widziałyśmy się od wczorajszej... Kłótni..

- Powiedziałaś, że potrzebujesz samotności. Pomogło? - zapytała.

- Ja... Trochę... Słuchaj, wczoraj mnie trochę poniosło. Mam już dość udawania.

- Udawania kogo? - drążyła temat.

- Kogoś kim nie jestem.

- A kim jesteś Anno? Ta dziewczyna, która poznałam i polubiłam to nie jesteś prawdziwa ty?