Baraki - wioska Innych

- A, tak tylko... Od kilku dni rozmyślam o swojej matce... I ojcu... - Dokończyła z zawziętą miną.

- To nieistotne kto kogo uderzył pierwszy. - wyjaśnił. - Jak dla mnie, możecie nawet rzucać w siebie kamieniami. Istotny jest jedynie powód, dla którego to robicie. - dodał.

-To była zwyczajna sprzeczka. Dlaczego nie zaczniesz wypytywać o to Anny? Sądze, że od niej dowiedziałbyś się więcej.

- Chciałabyś się z nim zobaczyć? - zapytała ostrożnie.

- Nie. On zrujnował mi życie, mnie i mojej matce. Był taki okres kiedy za nim tęskniłam, a teraz, przejżałam na oczy.

- A co spowodowało, ze zobaczyłaś go we właściwym świetle?

- Czas. Po prostu czas.

- Ponieważ stan psychiki Anny mnie nie interesuje. - powiedział cicho. - Nie jest jedną z nas.

Lynn popatrzyła uważnie na współlokatorkę. Jej wzrok zatrzymał się na jej nadgarstku.
- Co to jest? - zapytała wskazując na opaskę.

-Ale wciąż z nami przebywa. I myślę, że będzie tu jeszcze przez długi czas. A jeśli chodzi o wczorajszy dzień... Chciałabym o tym zapomnieć. - Mruknęła, kładąc dłonie na zimnej ławce.

- Ee... To... To zwykła ozdoba, nic takiego. - Schowała dłoń za siebie.

- Świetny pomysł. A może sprawisz , że również Lynette o tym zapomni? - zadrwił. - Wczorajsza scenka nieco zepsuła jej pozytywne morale, które budowałem od dłuższego czasu.

- No cóż... O gustach się nie dyskutuje - mruknęła.

- A co? Niepodoba ci się?

-Skoro tak bardzo Ci przeszkadzam, to trzymaj mnie pod kluczem. - Warknęła, zrywając się z miejsca.