Dżungla - okolice baraków

- Alex, prosze. - Anna podeszła do dziewczyny. - Oddaj mi je.
Alex, niechętnie, oddała dziecko. - A teraz , gdzie masz mój pamiętnik?

Alex bez słowa spojrzała na Annę.
Wyciągnęła z torby pamiętnik oprawiony z brązowy materiał.
- Tego szukasz?

- Alex, oddaj mi to. - Ton głosu przybrał bardzo poważną barwę. - Oddaj mi to...
Anna wyciągnęła rękę. Po chwili wahania Alex, nie patrząc na kobieta, oddała jej pamiętnik. - Czytałaś go, Alex?

Dziewczyna nieznacznie pokiwała głową. Znów spojrzała na ojca.
- Ona nie jest tym, za kogo się podaje, Ben. - Powiedziała szybko i pobiegła w stronę dżungli,znikając wśród drzew.

Przypatrywał się w milczeniu całej sytuacji.
Kiedy Alex zniknęła z jego pola widzenia, skierował wzrok na Annę.
- Cóż... - zaczął. - Zgaduję, że jednak masz mi coś jeszcze do powiedzenia.

- Na to wygląda, że jednak mam... Widzisz, tylko nie wiem od czego zacząć...

Nie odzywał się. Stał w milczeniu, czekając na to, co powie Anna.

- Widzisz, są jeszcze pewne osoby, którym zależy tak sabo jak tobie na tej wyspie. Niektórzy mają dobre zamiary a inne nie... Chcą odszukać tą wyspę lecz nie mogą. W takiej sytuacji najlepszym rozwiązaniem wydaje się wybrać osobą, której nikt nie będzie podejrzewał. Szpiega...

Wciąż milczał.
Jak dotąd nie usłyszał niczego, czego nie powiedziałby mu Jacob.

- Niestety ten zaszczyt przypadł mi... Ty o tym wiedziałaś prawda? Od jak dawna?

- Od wystarczająco dawna. - odpowiedział bez żadnych emocji w głosie.

- I co zamierzasz zrobić?

- Widzisz, Anno... Większość z Nas wie o tobie od bardzo dawna. Jak myślisz, dlaczego ludzie trzymali do ciebie taki dystans? - zapytał. - Przez cały czas wydawało ci się, że trzymasz nas w garści... Że szpiegujesz nasze postępowania, a tymczasem było dokładnie na odwrót. To my cię obserwowaliśmy. Myślisz, że kiedy wrócimy do baraków cokolwiek się zmieni? Wciąż będziesz tą samą, dyskryminowaną Anną, która za wszelką cenę stara się zwrócić na siebie uwagę.

- W takim razie,chce wrócić. Wrócić do domu. Od piętnastu lat musiałam znosić takie traktowanie, a szczególnie ciebie.

- Obawiam się, że nie ma takiej możliwości, Anno. - powiedział powoli. - Jak widzę, twój wspaniały plan nie objął sposobu na opuszczenie tej wyspy. - dodał z ironią.
Odwrócił się i ruszył w drogę powrotną do wioski.