Dżungla - wyprawa

-Nie-powiedział szczerze uśmiechając się.Chociaż może opowiesz mi coś o sobie.Ska jesteś,co lubisz,czym się interesujesz itp

- Pochodzę z Anglii, dokładnie z Londynu. Mój ojciec pracował przy projekcie Dharma...

-Dharma,czekaj gdzieś już to kiedyś słyszałem.Ale mniejsza o to.Mnie interesuje jaka jesteś.Co lubisz,twój ulubiony kolor i itp rzeczy.Chce cie lepiej poznać.

- Jaka jestem? Jak sam powiedziałeś,pełna sprzeczności. Co lubię? Hmm, czytać , rysować. A mój ulubiony kolor to niebieski.

-Niebieski to kolor nadziei.To również mój ulubiony-powiedział uśmiechając się.

Szedł przed siebie średnio-szybkim krokiem. Po jego lewej stronie szła Lynn, zaś niecały metr z przodu Megan. Pierwszy etap podróży znajdował się pod gołym niebem, ale ponieważ słońce powoli zachodziło, upał nikomu nie dokuczał.

Najbardziej z tej całej sytuacji bawiła ją uprzejmość Bena.
W milczeniu szła przez dżunglę, mijając drzewa.
Ann co Ty nosisz w tej torbie...Kamienie? - Czuła jak pasek od ciężkiej torby wbija jej się w ramię.

- Jak daleko stąd do naszej plaży? - zapytała Bena przerywając trwające już od dłuższego czasu milczenie. Była ciekawa, czy Will i Anna sobie poradzą, a poza tym na wszelki wypadek wolała zapamiętać tę drogę.

- Jeśli utrzymają przyzwoite tempo? Do rana powinni dojść na miejsce. - odparł spokojnie. - Gdybyś chciała się zatrzymać i złapać oddech, nie krępuj się. - dodał po chwili.

Jak zwykle wymijająca odpowiedź. Zawsze uda mu się powiedzieć coś tak, żeby nic tak naprawdę nie wyjaśniało.

- Nie martw sie o mnie. Dm sobie radę - odpowiedziała Benowi i dyskretnie obserwowała okolicę, żeby zapamiętać jak najwięcej szczegółów.

Przez chwilę przyglądał się rozglądającej się Lynn, po czym skierował wzrok przed siebie.
Kilka chwil później im oczom ukazały się dziwne słupy, ciągnące się po linii prostej w niewielkiej odległości od siebie.
- Megan! - zawołał za coraz bardziej oddalającą się dziewczyną. - Wyłącz zasilanie.

[Słupy magnetyczne]

- To bardzo miło. Kurczę, nie wzięłam mojej torby.

-Niestety głupio by było teraz ponią wracać.O ubrania się nie martw,załatwi się jakieś w obozie.Miałaś w niej coś ważnego-spytał

- Tam był mój pamiętnik.

-Pamietnik,szkoda że zapomnieliśmy o czymś takim,przykro mi z tego powodu-powiedział