Okolice Akwarium

- Możesz to nazywać jak chcesz, piękna. - odparł i poprawił opatrunek na ramieniu. - Ciągle się zsuwa... - mruknął. - Kiedy następna rozmowa z doktorkiem?

-"Piękna"?
-Chyba jutro. - Mruknęła, wpatrując się w jego ramię. -Najlepiej załóż jeszcze raz i przy okazji mocniej ściśnij. - Dodała, wskazując na opatrunek.

- Aha... Pewnie masz rację... - przytaknął i przyspieszył kroku. - W Hydrze często wpadam na córkę Bena. To teraz odpowiedni przykład na zdołowaną nastolatkę... Chyba nie jest jej łatwo.

-Alex? Wydaje mi się, że ta dziewczyna potrzebuje więcej uwagi i opieki. - Odpowiedziała, obserwując Mathewa. -Ale to chyba nie moja sprawa.

- Tylko Bena? - dokończył za dziewczynę. - On już chyba nawet nie pamięta, że ma córkę. Ja tam nie chcę się bawić w dobrego faceta, ale ta dziewczyna to teraz naprawdę kłębek nerwów.

-Zaproś ją na herbatkę. - Zaśmiała się krótko.
-Najpierw zaproś mnie...
-Na pewno to poprawi jej humor. Chyba, że znowu coś kombinuje, tak jak z tą ciężarną dziewczyną.

- Myślisz, że spróbuje pomóc tym w klatach? - spojrzał pytająco na dziewczynę. - Zastanawiam się czy ona robi to wszystko w konkretnym celu czy też po prostu dla samego 'młodzieńczego buntu'.

-Może sądzi, że to, co robimy jest złe. W jej wieku też wątpiłam w to wszystko. - Rozejrzała się po okolicy. -Chciałabym już wrócić do baraków... Nawet nie zdążyłam zabrać stamtąd swoich rzeczy.

- A teraz w to wierzysz? - spytał powoli, ignorując dalszą część wypowiedzi dziewczyny. - Jeszcze kilka dni temu kiedy ty i Anna zrobiliście ... ekhem... To małe zamieszane, mówiłaś, że nie wierzysz w 'to wszystko'. Czym był ten przełom, który postawił cię na nogi?

-Jeśli nie będziesz wierzyć w rację Bena, nie zaistniejesz. - Odparła obojętnym tonem. -Tamtego dnia nie panowałam nad emocjami. Powtarzam to już chyba dziesiąty raz.

- Ok, schodzę z ciebie. - wzruszył ramionami. - Najważniejsze, że wyszłaś na prostą. - uśmiechnął się do niej.

-Dobrze, że nie dosłownie ‘schodzisz ze mnie’. – Odparła, szczerząc zęby w uśmiechu. Uniosła dłoń i potarła nią policzek, czując, że się rumieni.
-Czym się zajmiesz, kiedy twoja ręka znowu będzie w pełni sprawna? – Spytała szybko, zmieniając temat.

- Sam nie wiem. Liczę na to, że kiedy się zagoi, będziemy już z powrotem w barakach. - odpowiedział. - Jakie są relacje między tobą a Pickettami, Megan? - spytał chyba zbyt bezpośrednio. - Cholera... Wybacz mi, ja... Powinienem dostać kolejną kulkę za moją bezpośredniość.

Odwróciła się i wyjęła zza spodni broń. Uniosła wyżej dłoń i wycelowała w mężczyznę. -Skoro chcesz... - Po kilku sekundach opuściła pistolet i uśmiechnęła się. -Nasze relacje są... Obojętne. - Odpowiedziała krótko.

- Chyba nie byli przykładem dobrych rodziców, co? - spytał powoli, jakby upewniając się, czy nie wchodzi na zbyt kruchy lód. - Nie odpowiadaj jeśli nie chcesz.