Stacja Płomień

- Wiesz co robiła Claire w samolocie, który rozbił się nad naszą Wyspą? Leciała sprzedać swoje dziecko za 100.000 dolarów. - spojrzał jej prosto w oczy. - Zastanawiam się, czy pozostali rozbitkowie wiedzieli o tym, narażając swoje życie, by je odzyskać.

-Nie wiem. Właściwie, nie interesuje mnie przeszłość rozbitków.

- I właśnie dlatego pozwoliłaś się pobić Willowi. - powiedział.

Anna zostawiła śpiącego mężczyznę. Powoli podeszła do okna przyglądając się widokowi na oknem.
Ciekawe co by było gdyby Will jednak strzelił...

-Znowu próbujesz mnie zirytować? - Warknęła podnosząc się.

Po 5 minutach obudził się. Nie mógł spać. Podszedł do Anny.
-Nie mogę spać. Coś mnie gryzie. Tylko co? Gdzie jest Fate?

- Nie martwię cię o Willa. Powiedzmy,że mam pewnien problem.

- To wyłącznie twoja własna interpretacja moich słów. - odparł, również się podnosząc.

-Masz problem? Czy chcesz się z niego zwierzyć?

Wcisnęła Benowi w dłonie poplamioną chusteczkę i weszła do środka. Szybkim krokiem podeszła do kanapy i usiadła na niej.

-Wybacz, Mikhail. Ale to jest ... Osobista sprawa.

-Oczywiście, nie musisz mówić. Ale gdybyś kiedyś chciała się zwierzyć to wysłucham-powiedzial z uśmiechem Bakunin.

Schował chusteczkę do kieszeni i rozejrzał się po okolicy.
Po krótkiej chwili również wrócił do środka. Udał się do kuchni i zabrał się do przygotowywania tostów.

Siedziała w pustym pokoju. Wokół panowała cisza, nie licząc jakiś odgłosów dobiegający z piwnicy. Podniosła się i zaczęła krążyć po pokoju. Nagle poczuła zapach spalenizny, który dochodził z kuchni.
Zerwała się z miejsca i pobiegła w stronę pomieszczenia.
-Mam nadzieję, że nic się nie pali
Kiedy stanęła w wejściu zobaczyła Bena stojącego przy blacie. Udając małe zainteresowanie podeszła do półki i wyjęła z niej sok. Kątem oka dostrzegła świeżo zrobione tosty, leżące na blacie. Jednym szybkim ruchem chwyciła dwa tosty i uciekła z kuchni.

- Megan? Masz coś do jedzenia?
Anna zwabiona zapachem podeszła do Meg.
- Daj jednego.