Stacja Płomień

-A ty skąd wiesz że zginie? Jesteś neurochirurgiem? Jeśli to co mówisz to prawda, to możesz już sie z nim pożegnać. Ale nie może zginąć bo dostał w nogę a nie w plecy.
-One, two, three, one, two, three, one, two, three...

Mimo usilnych prób nie udało się odratować Lechero. Po kilkunastu minutach jego serce przestało bić.

-Lechero słyszysz mnie? Lechero! Richard! Lechero umiera! Chodź szybko! -zanim Richard przyszedł Lechero przestało funkcjonować serce. - Starcilismy go. Ja i wyspa sie nie spisaliśmy. Ale chyba dobrze że nie żyje prawda Rich? Poszedł by i wygadał komuś. Jak myślisz, Ben powinien się o tym dowiedzieć?

-Nie wiem-powiedział Richard-Myślę, że może się dowiedzieć, ale niekoniecznie teraz. Trzeba się uspokoić. Nie możemy podejmować pochopnych decyzji, choć to może się wydawac pewne, zaczekajmy, do odpowiedniego momentu.

Nadeszło południe

Richard: 140XP +1PŻ
Mikhail: 140XP

Po długim myśleniu Richard postanowił, co zrobić.

-Pójde do baraków. Lepiej wytłumaczyć to Benowi w rozmowie w 4 oczy, przez krótofalówkę może nie zrozumiec do końca jak to się stało. Będzie miał większe, choć może jednak mniejsze pretensje do nas. Do ciebie w sumie może nie miec, do mnie na pewno będzie miał-powiedział Richard.

-Richard, mam prośbę. Jestem tu uziemiony i już dawno nie byłem w barakach. Czy mógłbym ja pójść doBena i mu to powiedzieć? A ty byś tu został.

-Dobra-powiedział Richard-Ale później tu wróć. Może lepiej nie mów Benowi o tym co się stało. Ja znam lepiej sytuację niż ty, bo gdyby Ben spytał cię o jakiś szczegół mógłbyś miec problem. Duży problem. Oczywiście, gdybyś nie znał odpowiedzi.

Noc zleciała stosunkowo szybko.

Dzień: 21

Richard: 110XP
Mikhail: 90XP

-Idziesz już?-powiedział Richard do Mihaiła-Jest rano, więc na pewno uda ci się dojść do baraków przed wieczorem. Chyba, że zmieniłeś zdanie? Spokojnie, ja nie musze się przygotowywać dnie i noce. Jeśli coś się stało, to od razu mów. Jeśli nie chcesz jednak iść to ja pójdę.

Zbliżało się południe.

Richard: 100XP

-Wiesz co?-powiedział nagle Richard-Może jednaik powiedz mu o rozbitku ale nie mów nic o tym co robiłem u rozbitków. Najwyżej powiesz Benowi, że poszedłeś do niego od razu po wydarzeniu, które miało tu miejsce.

Zapadł wieczór, kiedy Mikhail opuścił Stację i udał się do baraków.

Richard: 100XP +1PŻ

Ciekawe, co on w końcu powie Benowi.

Richard pierwszy raz ok kilkunastu dni miał dużo czasu, za dużo czasu. Spokojnie poszedł rozejtrzeć siępo stcji. Mimo wszystko, nie podobalo mu się w niej aż tak bardzo. Musiał jednak coś zrobić. Wziął więc ręcznik i wszedł do "łazienki". Zdjał ubrania, a zanim sam sie umył uprał ubrania. Gdy sam sięumył, ubrania sięwysuszyły, więc założył stare, ale już czyste ubranie. Później wszełdo "kuchni" i zaczał sprawdzać co jest w lodówce. Nie było wiele, wiec zrobił tylko kanapkę z serem żółtym. Zjadł ją i położył się, by w końcu porządnie odpoczać.

***

Richard obudził się. Nie mógł spać. Łózko było dobre, miękie, ale nie odpowiednie dla niego. Wstał z łózka. Wziął pistolet i na wszelki wypadek kartkę z kodem. Starał się ją zapamiętać, by w razie czego móc przejść między słupami. Spojrzał przez małe okienko. Było ciemno, księżyc mocno świecił. Niebo było bezchmurne. Ruchard wyszedł na dwór. Poptrzył na niebo. Zobaczył dużo gwiazd. Dawno nie przyglądał się gwiazdom, nie miał czasu.

Tam jest "Krzyż Południa". A niżej jest "trójkąt Austrlijski". Szkoda, że tak słabo go widac. A na zachodzie widać już "Wielkiego Psa", z "Syriuszem" na czele. Widać tez jasny pas na niebie, "Drogę Mleczną"

Richard patrzyłna gwiazdy. Choć dawno nie sapł. Wolał to niż spanie. Nie czuł potrzeby spania, nie tutaj i nie teraz.

Nadszedł ranek, gdy zmęczony podróżą Mikhail wrócił do Stacji z zaskakującą wiadomością...

Dzień: 22

Mikhail: 90XP
Richard: 110XP