Stacja Płomień

Teren okalający Płomień przypomina farmę. Nieopodal znajduje się zagroda dla krów. Na szczycie stacji znajdował się talerz anteny, który wykorzystywano do kontaktu ze światem zewnętrznym. Budynek otaczała grupka syren alarmowych z lampami oraz liczne kable.

Kiedy dotarł do Stacji Płomień, zastał Mikhail'a uprawiającego herbatę.
- Znalazłeś czas na przyjemności... - zaczął Ben. - Więc podejrzewam, że wykonałeś już swoje zadanie? Czy masz dla mnie akta z informacjami o przeszłości rozbitków?

Milhail siedział przed kilkoma monitorami, w których przedstawiona była katastrofa samolotu.

- Tak, wszystko już mam. To dla Ciebie - dał mu mnóstwo papierów - Samolot leciał z Sydney do Los Angeles, a na pokładzie było 324 osób, wraz z załogą.

Ben - 100XP

Ben schował papiery do przewieszonej przez ramię torby i zaczął się oddalać. W pewnym momencie przystanął jednak i odwrócił się do Mikhail'a:
- Mikhail... Bądź ostrożny. Być może nasi goście są teraz zdezorientowani i przestraszeni, ale pewnego dnia zacznie im się wydawać, że są bohaterami. Mogą zacząć plądrować wyspę i natrafić na Twoją kryjówkę. - przerwał na chwilę. - Pod żadnym pozorem nie zdradź kim jesteśmy i co tu robimy. W razie czego utrzymuj, że jesteś ostatnim żyjącym członkiem Dharmy.
Po tych słowach odszedł.

Oczom Bena i Megan ukazała się Stacja Płomień. Mikhail najwyraźniej spodziewał się ich przybycia, gdyż na widok Bena niemal od razu wyjął z kieszeni poskładaną kartkę papieru i wręczył ją Linusowi.
Towarzysz Megan odwrócił się w jej stronę:
- Od teraz nazywasz się Barbara Proof i masz 24 lata. Dokładnie rok temu przepływałaś niedaleko tej wyspy niewielkim statkiem wraz ze swoim mężem i dzieckiem, które miałaś niedługo urodzić. Kierowaliście się w stronę Portland, gdzie zakupiliście nowe mieszkanie. Niestety zaskoczył was sztorm. Straciłaś przytomność, a gdy się ocknęłaś zdałaś sobie sprawę, że prąd wyrzucił cię na tej wyspie. - spojrzał jej w oczy. - Zostałaś porwana przez naszych ludzi, którzy zabrali twoje dziecko tuż po porodzie. Niemal cały rok byłaś przetrzymywana w Stacji Laska, w której przeprowadzano na tobie bolesne badania i doświadczenia. Na szczęście pewna młoda dziewczyna, która pomogła dzisiaj uciec Claire, uwolniła również ciebie.
Wręczył Megan pomiętą kartkę papieru.
- Są to dokładne informacje o przeszłości autentycznej Barbary Proof. Naucz się tego na pamięć. Jutro dołączysz do naszych plażowiczów i odegrasz przed nimi biedną kobietę, której życie legło w gruzach. Zdobędziesz ich zaufanie... Wtopisz się w ich otoczenie... A kiedy Claire urodzi... Wykradniesz jej dziecko i przyniesiesz je do nas. - zrobił krótką przerwę. - Kiedy przyswoisz sobie niezbędne dane, przyjdź do mnie po dalsze wskazówki. Będę w tamtym pokoju.
Zostawił Megan samą w przestrzennym holu...

Chwyciła w dłoń kartkę i spojrzała na nią.
Co za idiotyczne imię
Usiadła na jednym z krzeseł i zaczęła zagłębiać się w historię kobiety, którą miała się stać.

Ben zamknął się w jednym z pokojów i usiadł na podniszczonym krześle.
Odczepił od paska krótkofalówkę i przysunął ją do twarzy:
- Tom?
Usłyszał odpowiedź
- Kiedy dam ci znak, jeden z was uda się na plażę i bardzo dotkliwie pobije któregoś z rozbitków. Niech mu powie, że żąda odzyskania dwóch uciekinierek... Zaczęliby coś podejrzewać gdybyśmy dali im spokój.
Odłożył krótkofalówkę.

Złożyła kartkę w dłoniach i podniosła się z krzesła. Czuła, że jest gotowa i wie na czym polega jej zadanie. Powoli podeszła do drzwi i przystawiła do nich ucho, sprawdzając czy Ben z kimś rozmawia. Nie chciała mu przeszkadzać. Kilka razy uderzyła pięścią o drzwi.
-Mówiłeś, że mam przyjść po dalsze instrukcje.

Otworzył drzwi pokoju i odsunął się, wpuszczając Megan do środka.
- Poszukaj jakiegoś specyficznego miejsca niedaleko od plaży i ukryj tam to... - wsunął rękę do plecaka i wyciągnął krótkofalówkę. Podał ją dziewczynie. - Każdego wieczoru relacjonuj mnie na bieżąco o postępach swojego zadania. No i przede wszystkim ucharakteryzuj się na kobietę, która przeżyła ciężkie miesiące. Nie wchodź w relacje z Peterem Blackiem ,Paulie Estacande i Sayidem Jarrahem. Są bardzo ostrożni i nieufni. - Pokazał ich zdjęcia. - Gdybym był tobą... Zwierzyłbym się Claire Littleton, Hugo Reyesowi i Lynette Boswell.
Uśmiechnął się:
- Masz swoją szansę, by zostać kimś, Megan.

-Ucharakteryzować? Może powinnam kilka razy uderzyć głową o drzewo? - Zaśmiała się pod nosem odbierając krótkofalówkę i chowając ją do torby.

Na zewnątrz zapadła ciemność. Ben i Megan obmawiali plan, kolejny raz.
Ben: 175XP
Megan: 100XP

Kiedy skończył rozmawiać z Megan, udał się do swojej tymczasowej kwatery i położył się na starej leżance. Całe jego ciało pulsowało dokuczliwym bólem.
Wiedział, że musi działać szybko i zdecydowanie, ponieważ nie zostało mu zbyt wiele czasu...
Szybko zapadł w twardy sen.

Za oknem nastał piękny słoneczny dzień. Mikhaił przygotował dla Ben'a i Morgan herbatę, którą podał w starych szklankach, nieużywanych od długiego czasu.

Nałożyła na siebie pognieciony, szary sweter i stanęła przy stoliku, przerzucając przez ramię torbę.
-Chyba powinnam już wyruszyć. Zanim dotrę do obozu rozbitków, zapadnie wieczór.

-Zaczekaj Megan. - Ben podniósł się z krzesła i wręczył dziewczynie pistolet. - To zwiększy twoją wiarygodność. Powiesz, że uciekając zabiłaś jednego z nas i zabrałaś mu broń.
Kiedy Megan zbliżała się do drzwi, dodał jeszcze:
- Chyba nie muszę mówić, że nie chciałbym abyś mnie rozczarowała.
Wzrok Bena zdecydowanie podpisywał się pod powyższym zdaniem.