Wyprawa

Stał prosto, opierając się o barierkę. Zdał sobie sprawę, że jego dłonie przestały drżeć. W sumie nie tylko to wskazywało na znaczną poprawę jego kondycji. Czuł się świetnie - jakkolwiek banalnie by to nie zabrzmiało. Zupełnie, jakby rozwijający się w nim nowotwór dał mu możliwość nacieszeniem się ostatnimi dniami swojego życia.

Anna miała dziwne przeczucie, że niedługo będzie po wszystkim. Usiadła w innej pozycji na podłodze, gdyż zdrętwiały jej już nogi od siedzenia po turecku.

- Zamknij się, bo strzelę ci w rękę! - wrzasnął Tom. - Nie mam zamiaru użerać się z wami po raz drugi! - mocnym ciosem uderzył Ryana w plecy.

Ryan oberwał w plecy.
-Dość tego!- wykrzyknął po cym obrucił się i kopnął Toma najpierw w brzuch, próbował jeszcze dosięgnąć jego twarzy, jednak bezskutecznie.
Upadł na ziemię, spróbował zrzucić worek z głowy aby cokolwiek zobaczyć.

- O...widzę ciemność wiecie? Ale ten worek śmierdzi...nie macie innych? Takich...ładniej pachnących? Haloo? Tu śmierdzi...
Wybuchnął śmiechem idąc do przodu.

Odwróciła się i zobaczyła Toma leżącego na ziemi. Przeszył ją paraliżujący strach. Kolejny błąd?
Nie pozwól na to, Megan
Stanęła za Shephardem, przykładając do jego głowy pistolet.
-Jeden ruch, a on zginie przez Twoją głupotę. - Warknęła, przyciskając broń mocniej do jego skroni. Z pod worka wydobył się cichy jęk bólu.
-No więc jak?

- A kto zginie? Zabierzcie ten worek to zobaczę kto...
Zaczął chodzić i plątać się wszędzie pod nogami im. Mógł nieco zdezorientować Megan a także ...co o dziwo mógł ją rozśmieszyć na krótką chwilę.

-Spokojnie Megan...- wyjąkał Ryan.
-Dlaczego nas więzicie odpowiedźcie!- wykrzyczał.
'Jeden ruch a on zginie!' te słowa ciągle krążyły mu w głowie.

Nie wiedziała co się dzieje. Mogła się jedynie domyślić że Ryan się postawił
izaryzykował próbując obezwładnić jednego z Innych.
Nasłuchiwała starając się rozeznać w sytuacji.

-Cierpliwości. Wszystkiego dowiecie się w swoim czasie. - Odpowiedziała nieco spokojniejszym tonem. -A Ty stój w miejscu ! - Wrzasnęła w stronę chodzącego Artemisa. -Ciebie również dotyczy ten warunek! Tak jak powiedziałam, jeden wasz wykręt, a doktorek więcej nikomu nie pomoże!

- A kto jest doktorem? Bo jeszcze żadnego nie poznałem. Właściwie to...no żadnego. Możesz mi coś o nim opowiedzieć? Ciekawe prawda? Jeju! Tyle nowych ludzi poznamy Ateno, Ryanie i ty inny...Będzie zabawnie.
Rzekł i się zatrzymał . Podniósł ręcę do góry i krzyknął na nią :
-Aaaa...potwór.
Zaśmiał się po czym już stał w miejscu.
- Możemy iść? Nogi mnie już bolą od tego stania. A wy tylko o jakichś doktorkach...idźcie do szpitala to tam ich pełno znajdzieice.

-Przemyśl swoje słowa Megan! Jego nie zabijecie bo wam też nie pomoże!-wykrzyczał, był bardzo zdenerwowany, miał ochotę uderzyć ich jeszcze raz. Jednak się opanował.
-Atena! Art! Jack! Nic wam nie jest?

Tom wstał z ziemi i splunął. Kopnął Ryana w brzuch i postawił go z powrotem na nogi.
- Ruszać się, hołota! Już prawie jesteśmy! - zrobił kilka kroków do przodu. - Cholera, Megan... Czy nie potrafisz ich nawet dobrze zakneblować?

Usłyszała pytanie Ryana ale nie mogła mu odpowiedzieć.
Próbowała ale tylko były to jakieś ciche, niezrozumiałe pomruki.
Była dobrze zakneblowana.

Nie wytrzymała. Jej nerwy puściły. Wycelowała w Artemisa i strzeliła.
Nie obchodziło ją czy przeżyje. Nie obchodziło, w co trafiła.
Miała dość jego dziecinnych, żałosnych tekstów.
Obojętnym wzrokiem spojrzała na jego ranną rękę.
-To było ostrzeżenie.
Odwróciła się, słysząc słowa Toma.
-Zrób to sam, jeśli nie podoba Ci się to, co robię ja!