Wyprawa

Zignorowała wypowiedź o 'badylu'
- Ale i tak cię pokonałam.

Słuchała uważnie rozmowy Arta z Innym z którym rozmawiała przez krótkofalówkę.
Po chwili nie mogła już zrozumieć tego co mówił On Artowi.
Zbyt cicho przekazywał mu informacje.

- Aale...ja nie chcę iść sam! Nie pójdę sam! To są moi PRZYJACIELE! A przyjaciół się nie opuszcza...nie można tak. Mogę to zrobić co mówisz...ale jak się przedtem upewnię, że nic im nie będzie...i wogóle, że nie robicie im nic złego.

- Masz moje słowo, Art. - odparł chłodno. - A teraz, radziłbym ci się spieszyć, zanim rana osłabi twój organizm.

- A tam...słowo innego ...wy pozabijaliście już tylu z nas. I mam wam uwierzyć? Ale nie mam jak...hmm..to dajcie mi tą waszą łódkę małą to popłynę do nas ...hmm...jakoś i będzie szybciej. No albo pójdę tędy. Ale ja się boję...bo tam gdzieś jest dym!

-Spokojnie, Artemis. Spokojnie!

- Nie dam ci niczego więcej niż mojego słowa. Wskazałem ci kierunek jaki musisz obrać, by dotrzeć na plażę. - rzekł powoli. - Zdaj się na moje wskazówki, albo zostań tutaj. - odwrócił się od chłopaka i podszedł do Tom, wymieniając z nim kilka cichych zdań.

- Może trzeba chciaż opatrzyć mu ranę?

- Nie..ja pójdę z wami. Atena? Możesz mówić? Pójdziesz ze mną? Albo...lekarz? Ktoś? Oddajcie mi przyjaciół Inni!
Rzekł zdenerwowany. Rozejrzał się ale żadnych pistoletów spadających z nieba nie było. I tak nie miał szans.

- Ruszamy. - nakazał, ignorując sprzeciw Artemisa.
Spojrzał jak Tom i Megan zaganiają więźniów na łódź, po czym sam ruszył w jej kierunku i wspiął się na pokład, podając pomocną dłoń rannemu Mathewowi.

- A..ale. Jesteście okropni...
Rzucił jeszcze jakimś kamieniem w nich po czym szybko odbiegł do dżungli.
- Ateno! I inni przyjaciele...wrócę po was! Wrócimy! Nie dajcie się! Trzymajcie razem...i nie dajcie się namówić na ich stronę!
Wykrzyczał im po czym ruszył biegiem, przerażony na plażę.

Spojrzał jak Tom przymocowuje zakładników do barierki i zostawia ich na tyle pokładu.
Po chwili silnik odezwał się z warkotem i oderwał łajbę od brzegu. Wypłynęli w stronę morza.
Ben stał samotnie po prawej stronie łodzi, ściskając w ręku podniszczoną, drewnianą lalkę, w którą wbijał przeszywające spojrzenie.

Oparła ramiona na metalowej barierce i położyła na nich głowę. Znowu zaczęło jej dokuczać nieprzyjemne uczucie w okolicy brzucha. Nie widziała nic złego w tym, że postrzeliła Artemisa. Należało mu się. W głębi siebie cieszyła się, że bez poważniejszych problemów wypełnili zadanie. Spojrzała jeszcze w stronę rannego Mathewa, ale po chwili odwróciła wzrok.

- Wszystko w porządku Megan? - Spojrzała w jej kierunku.

-Oczywiście. - Odpowiedziała krótko, nie patrząc w stronę Anny. Właściwie, nie miała ochoty z nią rozmawiać na jakikolwiek temat.