Bunkier

Wbiegł do bunkra.[czemu dopiero teraz? niby że coś tam robiłem xD]
Zobaczył kilka osób zebranych wokół ciała.
-Co się do cholery stało?!
Claire!
Pobiegł do niej i zobaczył że ma ranę w brzuchu.
-Claire... Co się stało? Claire!-powiedział obejmując ją...

-Wszystko już w porządku Charlie.-powiedziała przytulając się do niego.

Sun nie zwracała uwagi na panujący wokół zamęt. Skoncentrowała się na udzieleniu pomocy Willowi. Oczyściła ranę w nodze i zabrała się za wyjęcie kuli z ramienia.
Proszę, niech się uda...
Sun opanowała drżenie rąk i zabrała się do pracy.
Po kilkudziesięciu minutach, które wydawały się wiecznością Will leżał już łóżku z zabandażowanym ramieniem i nogą.
- Will, słyszysz mnie? - zapytała pochylając się nad rannym.

-Nie! Właśnie widzę. Dajcie coś! Ona krwawi!

-Nie. Spokojnie. Mam już bandaż i wystarczy. A tobie nic nie jest?-spytała.

-Mnie? Nie nic... Ale nie teraz czas na mnie... Trzeba sę tobą opiekować!

-Dziękuje.-powiedziała wtulając się w niego.
-Jeszcze raz przepraszam za tamto.-powiedziała cichutko.

-Oj tam nie martw się-powiedział do Claire.

-Już niczym nie będę się martwić.-zamknęła powoli oczy, ale nie spała. Chciałaby żyć tą chwilą. Nie mogła uwierzyć, że tak niedawno miała nóż przyłożony do gardła.

-A tak w ogóle to co tu się działo?

Usiadł ze stoickim spokojem na krzesełku. Jak zwykle po robocie nie czuł nic, tylko zimną pustkę.

666 post Twisted Evil

Siadł na podłodze wzdychając i kierując wzrok w sufit. W bunkrze panowało zamieszanie jednak wydarzenie z przed kilku chwil skłoniło go do odpoczynku. Później planował przedyskutować z jednym z członków wyprawy jej skutki.

Biegł dalej przed siebie. Obok niego biegł jego towarzysz z dzieciństwa wilk.Nagle wbiegł na jakąś otwartą polanę.Przystanąi nagle oślepiło go jasne światło.Po chwili, gdy wrócił mu wzrok zobaczył przed sobą kilku ludzi.Przyglądali się mu.Odrazu rozpoznał w nich swoją rodzinę.Widział uśmiechającego się do niego znad czarnych okularów ojca.Widział uśmiechającą się przez łzy matkę.Po chwili ujrzał swoją siostrę wraz z psem Tiną.Wtedy ujrzał najmocniej znaną mu osobę.Zobaczył swojego wuja Chingachgook'a.Przyglądał sie mu uśmiechnięty. Po chwili podszedł do niego i go uściskał. Po chwili jego wuja wypowiedział słowa.

-Tak Williamie cieszymy się że cię widzimy. Naprawdę, ale nie możesz tutaj z nami zostać. Musisz wrócić.

-Ale dlaczego ?-spytał

-Bo to nie pora na ciebie mój drogi. I masz coś do zrobienia-odpowiedział

Pochwali William coś usłyszał. Słowa „słyszysz mnie” rozbrzmiewały głośnie. Gdy się obejrzał nie widział już swej rodziny. Znowu znajdował się w bunkrze.

-Wróciłem-wyszeptał

-Nic ciekawego. Przyszedł tylko ten facet w masce i trochę nas postraszył nożem.-jakoś nie chciała wdawać się w szczegóły.

-Facet w masce? A teraz ma rozwalony łeb? To nie będę wiedział kim on jest? A możesz mi powiedzieć?