Bunkier

-Raczej tak a nie może... A wiecie gdzie ten cały Desmond poszedł?

Do tej pory nie brała udziału w dyskusji, będąc ciągle pod wrażeniem filmu. Przysłuchiwała się z uwagą toczącej się rozmowie.

Niestety Charlie nie wiemy gdzie jest-powiedział podchodząc do lodówki- może spotkał się ze swoim przyjacielem?

Przyszedł wieczór. W bunkrze nie wydarzyło się dotąd nic nadzwyczajnego.

Paulie: 130XP
Sun: 100XP
Amanda: 140XP
Charlie: 140XP

-A co się z nimi stało? Rozpłynęli się? Mogli tu przyjść.

Westchnął głęboko.
-Dobra, ja idę spać.

I znalazł jakieś łóżko na którym się położył i zasnął.

Podszedł do biblioteczki i wyją książkę, zagłębił się w lekturze
Ciekawe jak im idzie wyprawa?- zastanawiał się

Dokładnie o 8.16 głośne pikanie komputera wyrwało ze snu 'mieszkańców' bunkra.

Dzień: 22

Paulie: 80XP
Charlie: 90XP

-... I wypełni się... Ta... Cholerna...
Brzęk metalu i strzał.
Śmiech. Elizabeth weszła do sali.
-HAHA! Myślałeś że co?! Że sam to zrobisz i zgarniesz laury?! Wiesz że to nic ci nie przyniesie bo jesteś...

Ze snu wyrwał go przerażający dźwięk.
-Cholera... Paulie... wyłącz ten... ZEGAR!

Szybko wybiegł z łóżka jakby go parzyło.
Kurde jak to było?!
1 minuta

Kurde!!! MAM!
Pośpiesznie wpisał liczby i odetchnął z ulgą gdy zegar przestał "dzwonić"

Zaspana Sun pojawiła się w drzwiach pokoju, w którym stał komputer.
- Dzień dobry, Charlie - powitała chłopaka - W życiu nie słyszałam równie irytującego budzika - uśmiechnęła się do niego, wskazując na komputer.

-Dzień dobry Sun-odpowiedział-Heh... Musimy się do tego przyzwyczaić.

-Teraz będzie trochę spokoju - powiedziała spoglądając na zegar. Poszła do kuchni, żeby zjeść śniadanie.
Dziś nocy znowu przyśnił mi się Jin. mam nadzieję, że wszystko u nich w porządku. Żeby mu się tylko nic nie stało...

W bunkrze nie wydarzyło się nic ciekawego.
Nadeszło południe.

Charlie: 100XP
Sun: 100XP

Dzień minął bez żadnych niespodzianek. Zapadła noc.

Dołączył: 05 Mar 2008 Posty: 103 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Położyła się na łóżku,na którym leżał Paulie.Wyjęła z kieszeni swojego kotka i zaczęła się mu przyglądać przypominając sobie Michaela.

Ciekawe czy jeszcze nie umarł.

Zastanowiła się przez chwilę.Po tej krótkiej chwili położyła ręce pod poduszkę,a na niej głowę i zamknęła oczy,jednak nie mogła zasnąć.

Bunkier wypełnił się denerwującym dźwiękiem.
Sun wyszła z kuchni z filiżanką herbaty i spokojnie podeszła do komputera. Wystukała liczby, spojrzała na licznik i wypiła łyk gorącego napoju.
Powoli zaczynam się do tego przyzwyczajać.

Sun podeszła do jednej ze ścian budynku i powiedziała wielkie malowidło, która ją ozdabiało.

Dwie twarze: czarna i biała, strzała i liczba 108.
Pewnie komuś się nudziło....
Przypatrzyła mu się dobrze. Było w nim coś niepokojącego. Czarna twarz miała przekreślone lewe oko.
Dziewczyna wytężyła wzrok w poszukiwaniu większej liczby szczegółów.
Niebo usiane gwiazdami, biały półksiężyc, wzburzone morze, wielu ludzi, na żółtym tle...
Może to plaża?
Kilka rozrzuconych, po całym rysunku domków, otwarta księga i wielkie słońce pośrodku, zupełnie nie współgrające z namalowaną wyżej nocą. I liczby: 108, 516, 42... Tyle udało jej się wyczytać.

Sun na studiach spotykała się już z takimi dziełami. Nie były niczym cennym i szczególnym, ale zawsze wyrażały niepokoje wewnętrzne i burzę w duszy autora.
W tym fresku było jednak cos, co przyciągało spojrzenie....

W bunkrze włączył się zegar.
Charlie poszedł do pokoju ale Sun wpisała już kod i przyglądała się obrazowi.
-Takie ciekawy? Że tak się zapatrzyłaś?