Bunkier

Kiwnął głową w kierunku wyjścia z bunkra.

-Chodź-poczym wyszedł w stronę dzungli

- Wystarczy wyspę zrozumieć. Dlaczego wszystko jest przeciw nam...a wtedy nie będzie potrzebna walka. Tak mi się wydaje...
Rzekł, gdy już poszedł i zaczął pić jakiś sok.
- Pff..tchórze. Jakbyśmy tak rozumowali to dawno byśmy mieli XXIV wojne światową lub jeszcze dalej.
Myślał na głos.

Krzątał się po bunkrze bez celu. Nie wiedział co dalej robić czym się zająć. Przekąsił coś ze spiżarni po czym siadł na podłodze, lecz jego myśli zakrzątały wydarzenia z przeszłości.

Siedział a wszystko przeminęło tak szybko.
O matko! Wrócił ten debil!

Od razu poszedł do innego pokoju.
Zauważył Sayida.
-Eee... Siema.

-Witaj Charlie, co tu się stało pod naszą nieobecność? Widziałem że Amanda nie jest w najlepszym stanie a inni dziwnie się zachowują, tymbardziej Paulie-rzekł niezbyt głośno podnosząc się z podłogi.

-Aaa tak... Siedziałem se w pokoju z komputerami i nagle jakaś babka zaczęła odliczać od dziesięciu w dół. To gdzieś z głośników szło. I jak skończyła odliczać "drzwi" się zaczęły zamykać. I zostałem sam w pokoju. Tam oni podłożyli coś żeby się do końca nie zamknęły. I Amanda chciała pod spodem przejść bo myślała że nikogo nie była przy komputerach. I wtedy te drzwi się zamknęły i...-przerwał na chwilę i przypomniał sobie ten widok próbując odpędzić go mówił dalej-... jej nogi zmiażdżyło. I Sun krzyknęła żebym wpisał liczby to wpisałem i wszystko ustało i wy przyszliście. To tyle.

Dołączył: 05 Mar 2008 Posty: 103 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

-Eee...nie dzięki Michael ale pomocy nie potrzebuję..przynajmniej nie teraz.-Odpowiedziała mu i podniosła się na łokciach.Usłyszała jak Charlie o niej mówi.

-Charlie nie obgaduj mnie!-Wrzasnęła do niego żeby usłyszał.

-Przesłuchują mnie. Nie mam wyjścia.

Wstał i poszedł poszukać Claire.

Uśmiechnął się obserwując tą sytuację. Po chwili skierował się do pomieszczenia z którego zabrał książkę. Nie mógł się jadnak skupić na czytaniu, gdyż to co powiedział Charlie-kolejna tajemnica wyspy a dokładniej bunkra jak narazie pozostawiła same pytania...żadnej odpowiedzi.

-Skoro tak to już pójdę. Ale jak będziesz mnie potrzebowała to wiesz... zawsze na zawołanie- powiedział do Amandy i posłał jej uśmiech.
Wstał i podszedł do regałów z książkami. Wziął pierwszą z brzegu i usiadłszy na łóżku zaczął czytać.

Dołączył: 15 Mar 2008 Posty: 59 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Po raz kolejny dopadła ją chęć zmiany. Czegokolwiek. Teraz nie mogła pójść do sklepu i kupić czegoś nowego, co później mogłaby ustawić w widocznym miejscu, aż jej przejdzie.
Wróciła więc do bunkra po niespełna godzinie spędzonej na plaży. Miała zamiar lekturą kolejnej książki zabić dziwne myśli. To rzadko kiedy pomogało, ale jednak czasami było skuteczne.
Zobaczyła tom, który sobie wcześniej upatrzyła w rękach Sayida. Uśmiechnęła się do siebie i opierajac się o futrynę, zaczęła:
-Ja byłam następna w kolejce do Dostojewskiego. Podobno tego się nie da czytać, ale ja go bradzo lubię.

Poszedł z Williamem

Dołączył: 05 Mar 2008 Posty: 103 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Otworzyła oczy i rozejrzała się po pokoju.Była sama.Wzięła herbatę z szafki obok łóżka i wypiła kilka łyków.Zobaczyła że jakaś książka leży w rogu pokoju.Zachciało jej się ją poczytać.Podniosła się na rękach i chciała ruszyć nogami,ale sprawiło jej to wielki ból.Zrezygnowana opadła na poduszkę.

-Może mi ktoś podać książkę?!-Spytała głośno żeby ją usłyszeli.

-Ja z kolei nie jestem dobrym znawcą "lektur", ale jeśli chcesz poczytać proszę bardzo-zwrócił się do kobiety którą widział pierwszy raz od katastrofy.
W tym momencie uświadomił sobie o czynności którą miał wykonać już wcześniej. Podał jej książkę z uśmiechem po czym rzekł:
-Miłej lektury-po czym skierował się do korytarza ze ścianą magnetyczną który prowadził do górnego wyjścia z bunkra.

Dołączył: 05 Mar 2008 Posty: 103 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

-Dziekuje!-Wrzasnęła żeby usłyszał i otworzyła książkę zaczynając czytać.