Dżungla (przednia część)

Leżał na ziemi.Raz był na tyle silny że mógł otworzyć oczy, innym czasem leżał i tracił przytomność.W tym momencie właśnie odczuwał niemoc.Czuł jednak jak jego ciałem rzucają drgawki.Nieodczuwał już bólu.Jednak umysłem był daleko.Znowu miał 18 lat i biegał wraz ze swym wilkiem po lesie pod czujnym okiem wuja.

Dotarł na miejsce przed czasem.
Kilkanaście minut temu ukrył torbę w pobliskich krzakach i dobrze zapamiętał to miejsce.
Stał teraz przed wielką siecią, leżącą na ziemi, dla niepoznaki zasypaną stertą suchych liści.
Zaczynamy...
Zrobił krok do przodu. Poczuł jak ogromna siła porywa go do góry.
Niezbyt wygodna pozycja... Ale będzie musiał wytrzymać.

Stan Willa się coraz bardziej pogarszał,
Nie mam wyboru pomyślał i powiedział
-Wracamy do bunkra, on może nie wytrzymać do rana- powiedział i podniósł Williama

Czekał dosyć długo.
Nogi zaczynały mu cierpnąć. Nie to było jednak najgorsze. Najgorsze było to, że ból w kręgosłupie powrócił. W normalnych okolicznościach położyłby się teraz do łóżka i odpoczął. Nie prędko jednak przyjdzie mu powrócić do normalnych okoliczności.
Niewyraźne głosy dochodzące zza zarośli dotarły do jego uszu.
- Hej! - zawołał, poprawiając pozycję. - Hej! Jest tam ktoś?!

- EJ! Ktoś tam krzyczy i woła pomocy! Chodźmy..może to Ktoś z WYPRAWY RATOWNICZEJ! MÓWIŁEM! Chodźmy!
Biegł podekscytowany w stronę tego głosu.

Usłyszał jakieś stłumione krzyki.
-Hej słyszeliście to?- popatrzył po rozbitkach.
Nie słysząc odpowiedzi powiedział:
-Zanieście Willa do bunkra a ja zobaczę kto krzyczał.
Zniknął za drzewami idąc do miejsca z którego nadszedł dźwięk.

Usłyszał krzyki
Jazda zabrał pistolet i pobiegł w stronę źródła hałasu

Usłyszał coraz wyraźniejsze odgłosy.
- Hej! Tutaj! - spróbował rozprostować lekko bolący kręgosłup.

Dobiegł do drzewa na którym był zawieszony mężczyzna w sieci, wymierzył do niego
-A ty coś za jeden!

- Proszę, ściągnijcie mnie...! - zawołał, siląc się na błagalny ton. - Wiszę tutaj już cały dzień!

-Nie dopóki nie odpowiesz coś ty za jeden!- warknął

Pare minut temu wróciła mu świadomość.Wiedział że wszyscy pozostawili go samemu sobie.Wiedział również że niedaleko znajduje się bunkier.Wiedział że jeżeli dalej będzie leżeć na dworze to dostanie zakażenia i gorączki która go zabije.Przewrócił się więć na brzuch i zaczął się czołgać do bunkra.Zostawiał za sobą krwawe ślady.Czuł jak podrażnia sobie rany, jednak musiał ponieść te ryzyko.

Jeżeli z tego wyjdę, to porozmawiam z Pauliem o tym jak powinno się obchodzić z rannym-pomyślał i czołgał się dalej.

- Jestem ostatnim żyjącym członkiem Dharmy! - ścisnął w dłoniach liny od sieci. - Proszę... Pomóżcie mi! Wszystko wam wyjaśnię!

Wymierzył w supeł łączący liny sieci strzelił, sieć opadła i mężczyzna boleśnie spadł na ziemię
-Ups- powiedział szyderczo

Usłyszał strzał z broni, po czym gwałtownie runął na ziemię wraz z krępującą go siecią. Jęknął z bólu, kiedy uderzył o grunt bolącym kręgosłupem.
Spróbował się podnieść, jednak jego nogi były zbyt ścierpnięte.
- Dziękuję... - wymamrotał, podejmując kolejny wysiłek dźwignięcia się.