Dżungla (przednia część)

- No ale. Musicie mieć jakiś kontakt ze światem zewnętrznym! Nie wierzę by...by...się nie dało! Ja muszę stąd wypłynąć...Nie ma tu jakichś osad rybackich niedaleko? Czy coś? Chociaż nie...pewnie same drewniane by mieli. Kurczę...no ale po co do nas znów przybyłeś? Zawieszenie broni?

- Nie szedłem do was. Wpadłem w sieć niedaleko stąd. - ścisnął mocniej bolące ramie.

- No ale ...sieć była niedaleko stąd. Więc kierowałeś się w naszym kierunku. W jakim celu? Sposobie przyczyny...nie no to nie to. Więc w jakim celu ?

- Nie mogę wam tego powiedzieć. - odparł łamiącym się głosem. - Gdybym to zrobił... Gdybym powiedział wam cokolwiek, czego mówić nie powinienem - zabiją mnie.

- A możesz powiedzieć kto Cię zabije? Przecież..ty byłeś przywódcą tych co na statku przyszli. I jakoś wtedy nie miałeś...łamiącego się głosu ani nic. Wtedy...sucho im rozkazywałeś pewnie. Postrzelić pewnie także kazałeś przedtem..a wogóle to co z Ateną, Ryanem i Jackiem? Co?

- Nie jestem dowódcą, Art. Kazano mi jedynie poprowadzić ekipą, która miała was schwytać. Stąd widziałeś mnie i ty i Will, kiedy schwytano jego i Lynette. Na tym kończyła się moja rola... Jestem tylko pionkiem. Zaraz potem odebrano od nas więźniów. Nie mam pojęcia po co i dokąd ich zabrano. - wytłumaczył pospiesznie.

- Aha...rozumiem.
Widać Art złapał się w jego kłamstwa.
- No to..co? Uciekasz od nich czy co? Jak chcesz to chyba możesz do nas przyjść na jakiś czas...tam Ci nic nie zrobią. Chociaż nie wiadomo...mi też zrobił ktoś z nich coś albo z nas. Dziwne to..

- Uciec od nich? Nie da się od nich uciec! - ciągnął. - Oni są wszędzie i zawsze dostają to czego chcą. Myślicie, że jesteście dla nich jakimkolwiek zagrożeniem?

- No bo byłeś jakby...jednym z ich generałów. Ale jak narazie do nas nie przychodzili i nic nie robili. To może się uspokoili? Co? A może my dla nich zagrożeniem jesteśmy co?
Zaśmiał się.

- Z generałów... - prychnął. - Ci ludzie nigdy nie spowiadali mi się ze swoich zamiarów. "Zrób to, zrób tamto, ale żadnych pytań". To zasada numer jeden.

- To po co tu przybyłeś? Dharma..taki napis był na jedzeniu. Jesteście dostawcami jedzenia?
Zapytał bo nic innego mu nie przychodziło na myśl.

- Dharma nie ma znaczenia, ponieważ nie istnieje od wielu lat. - czuł jak ból w kręgosłupie coraz bardziej utrudnia mu poruszanie się. - Ja jestem jej ostatnim żyjącym członkiem. Mówiłem już o tym twojemu przyjacielowi...

Również podszedł do Willa.
-Dobra, niech oni tu sobie wyjaśniają swoją rolę tutaj a my z Amandą pomożemy ci dojść do bunkra.- powiedział.
-Jesteś w stanie iść podparty na naszych ramionach?- zapytał.

-Tak-wymruczał,poczym zaczął stawiać niepewne kroki.

Dołączył: 05 Mar 2008 Posty: 103 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

-No ok..-Powiedziała i szła powoli pomagając Willowi.

-Wiesz co..ja bym go tam zaniosła bo by było szybciej a do bunkra trochę drogi zostało.-Powiedziała do Michaela.