Dżungla (przednia część)

- Weź już przestań z tymi dziennikarzami...

- No a cóż innego mogłoby to być? Chyba nie wierzysz, że to...cokolwiek innego?
Zaśmiał się. Nie dochodziła do niego myśl, że mogli tu utknąć.

- Mam nadzieję, że to już niedaleko. Nie chciałbym się zbytnio oddalać od plaży. Wystarczyłoby nawet małe źródło.

-Art! Ty chyba upadłeś na głowę! Nie wiesz że w lasach są niedźwiedzie!!??

- Ha ha. Szczególnie w tropikalnych lasach... Może jeszcze polarne?

W oddali czujne ucho może wychwycić mały szum... wody? W każdym razie Peter nie słyszy.

- Hej! Coś szepcze..a może pluska...a może coś mi wpadło do ucha...ale coś słyszę! Tam!

Rzucił się w bieg przed Petera, w stronę z której dobiegał go ten dźwięk

Poszedł za Artem.

- Znalazłeś coś?

Stanął nad jakimś stawem dość sporym a pod górę jeśliby patrząc wodospad mały...bardzo mały ale nie minimalny.
- Jest...woda! Ciekawe...czy pitna?

Popatrzył na niego jakby myślał by on sprawdzić miał to.

Podszedł do małego wodospadu, a raczej źródełka. Wyciągnął butelkę i napełnił ją. Wzruszył ramionami, a następnie napił się z niej.
- Żyję... - powiedział z ironią - Napełnijmy wszystkie butelki. - dodał po chwili

Czekać tutaj, czy na brzegu? Hm... Ciekawe co oni o tym sądzą.

- Według was lepiej czekać tutaj czy na plaży? - zapytał się, jednocześnie napełniając butelkę

- Lepiej na plaży...w końcu tamte okolice lepiej znamy...

Rzekł ale nie napełniał butelek. Skoro Peter zaczął to i on powinien skończyć. Bynajmniej on tak sądził.

- A ty będziesz tak stał i się głupio patrzył, czy może się ruszysz? Kate, a ty na co czekasz?

Zaczął nabierać wodę do butelek. Patrząc w swoje odbicie w wodzie.

- Myślisz...a zresztą nie ważne. Idziemy kiedy?..

Wszystkie butelki zostały już napełnione.
Trójka rozbitków usłyszała uderzenie zwalającego się drzewa w odległości ok. 100 metrów.

Peter odskoczył i zarzucił plecak na plecy.
- Jezu... Co tam jest?! - spojrzał Arta i Kate i zrobil dwa małe kroki do tyłu.

- Dziennikarze chcieli zobaczyć pewnie naszą reakcję...udajemy, że się boimy.

Oczy szeroko otworzył i począł się rozglądać. Nadal wydawało mu się, że to zwykły telewizyjny numer.

- To miło z ich strony, lecz mimo wszystko, nie wiem jak wy, ale ja wracam.

Skierował się do tyłu, a w chwile po tym spadło drugie drzewo. W odległości ok. 75 metrów. Peter zaczął biec.