Dżungla (przednia część)

Bolało go jeszcze mocniej.
Nie mógł mówić i myśleć.
Zrobiło mu się jasno przed oczami.
Klatka paliła go coraz bardziej.

Widziała grymas bólu na jego twarzy. Szczerze mu współczuła.
Zacisnęła dłoń na jego ramieniu. Czuła się bezradna. Nie mogła nic zrobić, aby mu pomóc.
-Wytrzymaj jeszcze trochę. - Szepnęła.

- To tutaj - rzekł do araba. Wskazał na leżącego Charliego i na otaczającą go 3-osobową grupe.

Poczuł jakąś dłoń na ramieniu.
Poczuł że ból się zmniejsza.
Nagle obraz się pojawił ale jeszcze trochę zamazany.
Mógł mówić.
-Co się stało?
Ale klatka jeszcze go bolała.

Początkowo miał spytać co się stało ale postanowił nie tracić czasu. Z pomocą reszty rozpocząl budowę noszy.

Przyglądała się ich pracy. Za pomocą gałęzi, liści i zwykłych lin stworzyli prowizoryczne nosze. Była lekko zdziwiona ich precyzją. Potrafili sobie radzić.
-Chyba straciłeś przytomność. - Odpowiedziała na krótkie pytanie.

Praca była skończona.
-Podnieśmy go i połóżmy na noszach- Zrobili to. Wszyscy podnieśli nosze i poszli z nimi na plażę.

Biegła między drzewami z każdą chwilą oddając się od obozu. Teraz czekało ją najgorsze. Ucieczka. Bała się, że ja złapią, dogonią i zabiją tak jak Ethana.
Przyspieszyła. Spojrzała na chłopca. Spał.
Dobrze, że nie płacze.

Biegła przez dżunglę z Willem, szukając jakichkolwiek śladów. Miała nadzieję, ze reszta szybko ich dogoni.
- To nie ma sensu, rozdzielmy się - powiedziała do przyjaciela - jak coś usłyszysz, albo zobaczysz to krzycz - dodała i pobiegli w dwie różne strony.

Spory kawałek od Megan, Tom i Mathew gnali przed siebie z ogromną prędkością. Tom przykleił sobie sztuczną brodę i ubrał starą, podniszczoną czapkę, zgodnie z poleceniami Bena.

Szybka ucieczka powoli sprawiały, że czuła zmęczenie. Nie zwolniła. Biegła dalej.
Nie mogła tak poprostu się poddać. Sun napewno już się obudziła i powiadomiła o zdarzeniu rozbitków.
-Szybciej
Zaczęła poganiac samą siebie.

Przystanęła szukając jakiś śladów uciekinierki.
Nie mogę w to uwierzyć. Jak Barbara mogła to zrobić? A ja je zaufałam, traktowałam jak przyjaciółkę. Czyżby była jedna z Innych. A może po prostu z tęsknoty za synem postradała zmyły i teraz porwała dziecko Claire, żeby się nim zaopiekować. Niczego już nie jestem pewna.

Słyzał szelest trawy pred sobą,zaczął biec wkładając w to cała swoją siłe.W dalekej odległości widział Barbare.Zaczął krzyczeć-Stój na boga,oddaj dziecko a pozwole ci odejśc

Usłyszała krzyk za sobą. Poczuła nagły strach.
-Odwal się. - Mruknęła cicho.
Nie zatrzymała się. Biegła dalej.

Biegł dalej jednak nie wyjał pistoletu.Z takiej odległosci mógł trafic zarówno ją jak i dziecko.Zaczął wołać resztę grupy,coraz to bardziej zbliżając się do dziewczyny z dzieckiem.-Hej ona jest tutaj !!!