Dżungla (przednia część)

- Ale...ale ja nie wiem. To znaczy...biegłem i widziałem po drodze...hmmm...skałe taką dziwną...no dobra idźmy. Bo to było chyba cały czas prawie w lewo od bunkra...a potem znów się skręcało w lewo i było...to trzeba nasłuchiwać wody. No dużej wody. No morza.

-A więc nadstawiaj uszy i nasłuchuj tego całego morza- zaśmiał się.

- Coś słyszę. No ale dobra...idziemy tam! O tsm !
Rzekł i zaczął szybciej biec.

-Ej Art zwolnij.Kur**-i zaczął biec za Artemisem

- Raz za wolno, raz za szybko. Zdecydujcie się.
Nagle się zatrzymał. Może dla niektórych zbyt nagle.
- Teraz prosto...tak jak przedtem.

-Jeśli się zgubimy, przez twoje niezdecydowanie to uduszę cię gołymi rękami- widać było że tym razem Michael nie żartuje.

Ekipa kierowana wskazówkami Artemisa posuwała się do przodu dosyć opornie. W pewnej chwili zdali sobie sprawę, że jest już południe.

Artemis: 160XP
Sayid: 150XP
Michael: 150XP
Eko: 120XP
Will: 150XP

Michael przystanął, zdjął z pleców karabin i zmienił przełącznik trybu ognia z Auto na Semi.
Przy rozrzucie mogliby zginąć niewinni ludzie.
Założył ponownie broń i podbiegł trochę aby dogonić grupę.

Ehe...coś chyba tutaj byliśmy. Albo mi się wydaje...ale narazie im tego nie powiem bo mnie zabiją. Może jednak odnajdę tą drogę...gdzie to jest?!
- Wiecie co? Teraz tędy...w prawo...nie..w lewo...tak! W lewo!...
Rzekł i ruszył w lewą stronę. Tam odkąd wiał wiatr. Może morski?

Michael szedł w milczeniu, miał już dość poganiania Arta. Zastanawiał się co mu zrobi jeśli zabłądzą.
Może... kolbą w łeb a potem mu przestrzelę kolana...
Rozglądał się aby widzieć czy nie przechodzą drugi raz koło tego samego drzewa.

Był zdenerwowany.Co prawda widział jeszcze ślady które pozostawił Art,jednak wiedział że kiedyś się one skończą,i będzie trzeba polegać jedynie na pamięci Artemisa.

-Art jak tam ?-spytał

- Eee...panuję nad sytuacją. To jest to sam...to znaczy. Idziemy dobrą drogą. Niedługo powinniśmy być na miejscu...

Rzekł i spojrzał na swoje ręce. Zaczęły mu się trząść ze stresu. Szedł dalej. W końcu kiedyś gdzieś musi być tam woda.

-Ok,ale pośpiesz się Art.-powiedział poprawiając broń.Po chwili wyjął butelke z wodą i napił się z niej.

- Aaale...to ....ja nie wie..to znaczy. Chyba tędy...tak to tędy. Pamiętam..
Widać już było, że był roztrzęsiony. Nie pamiętał drogi! Ale byli już dość niedaleko od tego miejsca. Ale dalej Art już wogóle nie znał drogi.

-Czy ty się trzęsiesz Art? Co jest, zgubiłeś drogę i się boisz co teraz?- zaczał pytać Artemisa.