Dżungla (przednia część)

Nic nie odpowiedział. Postanowił mimo wszystko iść za nimi. Najwyżej w najmniej odpowiednim momencie zaatakuje Willa nożem. Od dziś nienawiść między nimi była.

Zaczął iść przed siebie,.Wiedział że już niedaleko.Kątem oka zauważył że Art jednak idzie za nimi.Uśmiechnął się pod nosem.

Ekipę podróżników zaskoczył zmrok.

Artemis: 170XP -2PŻ
Michael: 160XP
Will: 170XP
Sayid: 150XP

Pomyślał, że tu już stoją. Usiadł przy jakimś drzewie i schował głowę między kolana. Nie chciał na nich patrzeć. Była w nim wielka złość ale i smutek i mieszanina wszelkich emocji.

Postanowił że zatrzymjają się tutaj na noc.Zaczeli rozbijać obóz,Jin wykazał się inicjatywą i już po chwili mieli rozpalone ognisko.Will wyjął z plecaka chleb i kiełbasę suszoną.Rozdał każdemu po części.Artowi również podał.Bez słowa po posiłku położył się spać.

-Dzięki- odpowiedział Willowi gdy ten podał mu jedzenie.
Wziął i zaczął jeść, co jakiś czas nadstawiał ręce nad ognisko aby się ogrzać. Miał jakieś przeczucie że ich wyprawa jednak się uda.

Podszedł do Michaela gdy skończył posiłek.
-Naprawdę umiesz strzelać, Michael?-spytał.
-Pytam bo musimy być przygotowani na każdą ewentualność-dodał.

-Może cię to zdziwi ale tak, umiem strzelać. Nie wszyscy dziennikarze siedzą za biurkiem, a reporterzy to wcale.- odpowiedział Sayidowi pewnym głosem.

-I na taką odpowiedź czekałem-stwierdził.
-Jednak gdy dotrzemy do ich "siedziby" będziemy musieli dobrze rozplanować nasz atak ratunkowy.
"Jeśli jeszcze będzie kogo ratować"-pomyślał.

-Ech... dobrze wiesz że był to plan Pauliego i gdyby on z nami szedł byłbym spokojniejszy o wynik wyprawy...ale i tak staram się być dobrej myśli. - powiedział do Sayida uśmiechając się trochę przy wypowiadaniu ostatnich słów.

Teraz to już nie jest plan Pauliego tylko wyprawa ratunkowa-odrzekł po czym zaczął szykować się do krótkiej drzemki.

Spojrzał ukradkiem co mu przyniesiono. Zje...jak oni pójdą spać. Żeby podtrzymać ten jego "bunt" na niby. W końcu walczyć on z nimi nie chce. Nadal był wściekły na Willa...nadal najchętniej by go zabił. Ale by nie mógł. Jak to by potem poszło po jego reputacji w świecie zewnętrznym? Syn Segolene zabija? To i matce by się oberwało. Trzeba się uspokoić. Zabrał się za jedzenie posiłku.

Wiliamowi znowu śnił się ten sam sen.Szarpał się i rzucał.

Miał 12 lat,stał obok płonącego domu.Po chwili obraz się zmienił.Znajdował się w opuszczonym magazynie.Przed nim stał Joschua,który przykładał mu do głowy pistolet.
-Czy tańczyłeś kiedyś z diabłem przy świetle księżyca ?-pytał
Po chwili obraz znowu się zmienił.Ciała Mathew i Monici w samochodzie.
Obraz znowu się zmienił.Było ciemno,a przed nim znajdował się pusty pokuj.Jednak na środku leżałociało.A ciało należało do Ateny.Leżała na ziemi,z jej brzucha leciała krew,od postrzału.

-NIEEEEEEEEEEEE!!!!!!!!!!!-krzyknał.Ten krzyk przerwał ciszę nocną.Obudził się.Czuł jak jest zlany potem.
-Naszczęście to tylko sen

Zwariował
- Oho...koszmary nocne.
Rzekł i przewrócił oczami. Spoglądał na niego bez jakichkolwiek oznak lubienia czy czegoś takiego.

-Ja chyba też się zdrzemnę-powiedział do Sayida.
-Trzeba nabrać sił przed dalszą wędrówką... w nieznane.- dodał.
Położył się na ziemi w miejscu gdzie wcześniej rozwinął koc wzięty z bunkra.
Podłożył ręce pod głowę i zasnął.