Dżungla (przednia część)

Podszedł do ogniska i dorzucił do ognia.Po chwili wziął kij do ręki i zaczął go ostrzyć scyzorykiem.Zauważył że Art nie śpi.Przypomniał sobie jego słowa.

-Mylisz się Art,a zarazem masz rację.Są to wspomnienia połączone z koszmarami.Zdarzyło ci się coś takiego ?-spytał

- Tak. Właśnie siedzi tu niedaleko i ostrzy nóż.
Odrzekł chłodno. Może już nie miał w głosie jako takiej wrogości ale nadal był do niego chłodnie nastawiony. Był zbyt dumny by uznać to, że ktoś miał rację. Pewnie jakiś naprawdę ważny moment zaważy kiedyś, że Art uzna, że to nie on zawsze ma rację.

-Chodziło mi czy to się kiedyś przydarzyło tobie.Zmora przeszłości,coś co tylko czeka byś usnął i wtedy mogło dobrać sie do ciebie ?-spytał

- Nie ma czegoś takiego. To tylko bajanie i straszenie dzieci na dobranoc.
Zaśmiał się i spojrzał na niego.
- Wiesz...wierzysz w to?

-Niechodzi mi o demony,czy jakieś duszki.Chodzi o sprawy które dręczą twoją duszę.Które siedzą w tobie głęboko i ujawiają się w nocy w twojej głowie podczas snu.Mnie dręczy śmierc moich rodziny.A ciebie ???.Co ciebie dręczy Artemisie ???-spytał

Spojrzał na niego jak na idiotę i pomyślał chwilę.
- Hmm nie ma takich rzeczy. Nie mam czego żałować ani czego się bać. Byłem całe życie rozpieszczany..., więc nie mam za sobą żadnych trosk. Jeżeli coś mnie dręczyć może...to dentyści...lub hmm...pająki?
Zaśmiał się.
- Ale na poważnie to nie wiem. Nic raczej.

-Zazdroszczę ci trochę-powiedział patrząc w ogień.

-Mnie coś ciągle dręczy,ale mniejsza z tym-powiedział i dorzucił naostrzony kijek do ognia.

Nadszedł dzień. Jednak w porównaniu do swoich wcześniejszych poprzedników, nie zapowiadał się słonecznie. Szare, burzowe chmury przesłoniły całe niebo.

Dzień: 22

Will: 150XP
Artemis: 150XP
Sayid: 140XP
Michael: 140XP

-Chyba powinniśmy już ruszać- powiedział Michael.
Wstał założył plecak oraz karabin i poczekał aż inni będą gotowi.

-Masz rację,za długo już tak leżymy.Najwyższa pora ruszać.-poczym spakował koc do plecaka i zagasił piaskiem ognisko.Poczym zzałożył plecak i z bronią w ręku podszedł do miejsca gdzie wczoraj widział ślady.Zaczął ich ponownie szukąć.Po chwili powiedział

-Tędy-i ruszył przed siebie

-W porządku, od teraz musimy polegać na tobie bo ten Ar.... synuś słynnej mamusi się zagubił- powiedział mając na myśli Arta.

Spojrzał wściekle na Michaela ale szedł za nimi. Nadal. O dziwo.
- W lewo...
Rzekł nie wiadomo dlaczego...bo tam akurat zaczynała się niedaleko plaża. Nie zauważyli jej?

Wstał jako ostatni. Czuł że niemiła atmosfera panująca podczas tej wyprawy może jeszcze się pogorszyć jeśli okaże się że nadal błądzą.
-Zdaje mi się że zabranie ze sobą Arta nie było dobrym pomyslęm rzekł do Willa i Michaela idących z przodu. Tracimy tylko czas a przecież stawką może być życie kilku z nas-mial na myśli Ryana, Jacka i Atenę.

-Ślimakożerca powiedział że mamy iść w lewo. Może zadziałała jego podświadomość, o której mówił Will?- zapytał Michael wszystkich idących.

-Wątpię Michael-odpowiedział rozglądając się dookoła.