Dżungla (przednia część)

Zgłosił się do grupy Peter'a Black'a.

- Ja pójdę - odpowiedział natychmiast. - Jestem ciekaw co znajduję się w tej dżungli.

Spojrzał na zegarek - było jeszcze wcześnie. Wydawało mu się, że zauważył łysego mężczyznę między drzewami. Ruszył w jego stronę. Po 15 minutach wędrówki wgłąb dżungli zrezygnował. Na pewno go widziałem.... Ruszył na wschód. Po przejściu ok. 1km zauważył skały, jaskinię... Ostrożnie wszedł do środka.

- Heeey! Jest tu ktoś?! - usłyszał tylko odbicie swego głosu od ścian kamieni.

Wyszedł i zaczął wracać do obozu.

Dzień 2

Ja... Też chyba pójdę. Zobaczę co jest na tym przeklętym lądzie. Dżungla... Brzmi dosyć ciekawie... Lubię wyzwania...
- Ja tez idę! - krzyknęła do faceta, który siedział pod drzewem.
Podeszła do niego i powiedziała:
- Idę z tobą... Ach... Zapomniałam... Kate. Miło cię poznać.

- I ja się zgodzę...może znajdziemy organizatora tego...tej wycieczki? Taakiego psikusa nam spławił.
Zaśmiał się i dołączył do ich grupki, która się formowała. Posmarował się tylko jeszcze kremem opalającym po czym rzekł do nich .
- Jestem Art...jeżeli to komukolwiek byłoby potrzebne...

- Wydajesz się być fajny Smile

- powiedziała do Art'a.
Mam nadzieję że go poznam... No i tego blondyna... Ehhh...
- A tak zapytam bo nie wzięłam zegarka Smile

Która godzina?

- Godzina...według czasu londyńskiego ...hmm sam nie wiem. Nie jesteśmy w tej strefie...wiecie, że jesteśmy pewnie na trasie wycieczki...albo nas wkręcają i to bardzo.
Zaśmiał się i uśmiechnął lekko do Kate .

- Kate, Art. Jeśli chcemy coś znaleść, to lepiej już wyruszmy. Nazywam się Peter.

Odwrócił się i ruszył w stronę dżungli.
Mam nadzieję, że znajdziemy nie tylko wodę, ale i jakąś osadę... Oby to byli przyjaciele, a nie plantatorzy jakiegoś świństwa. W końcu we trójkę się nie obronimy. Cóż, wszedłem już do dżungli. Nie ma odwrotu.

- Hmm miło mi Peter.
Rzekł do niego po czym spojrzał na Kate i gestem ponaglającym wskazał by iść.
- Wodę..pewnie będzie gdzieś. Jest pewnie schowana w skrytce jakiejś...tylko musimy odnaleźć. Kiedyś oglądałem podobny program...chyba..szkoła przetrwania. To to samo na pewno..
Zaczął mówić by ożywić towarzystwo.

- Peter! Nie strasz mnie! Mamy już niejakie "schronienie" w jaskini...

Zirytował się.
- Naprawdę myślisz, że jesteśmy w reality show? Zapchlony Thruman Show? Nie wierzę, by ktoś rozbił nasz samolot ku uciesze widzów.

- Owszem tak myślę. Przecież kto w XXI wieku rozbija się na wyspach? Jeden na wiele przypadków..my na pewno nie jesteśmy takim . Jestem pewny, że niedługo wszystko będzie dobrze..
Zaczął się troszkę tłumaczyć. Szedł po środku. Peter przed nim a Kate za nim. Odpowiadało mu to. Nie lubiał iśc ani pierwszy ani ostatni.

-Ej!! Cicho! Słyszałam jakieś szmery...

Przystanął. Cisza.
- Jakie szmery?

- Art, wracając do wypadku. Chyba naoglądałeś się telewizji. Myślisz, że zaryzykowaliby śmierć tylu ludzi ku chwale oglądalności? To niemożliwe.

- Może słyszysz jeszcze jakieś głosy? To przecież tylko w bajkach...a może po samolocie tak wiało...
Zaśmiał się i rozejrzał.
- Kamery?
Uśmiecha się dowcipnie do nich.

-Wiecie... Po pierwsze wydaje mi się że ktos nas cały czas obserwuje, a po drugie... Przydał by mi się zimny prysznic... Smile

Kamery? Jezu... Szepty. Za jakie grzechy?... Wycieczka z zakładu?

- Kate masz chyba jakaś fobię... Mi się tu podoba. Art, znajdź mi tu kamerę to ci uwierzę.