Plaża (przednia część samolotu)

-Ale Claire! Gdybym tam nie pobiegł i gdybym nie krzyczał, Sayid też by tam nie pobiegł i nie zostałby postrzelony! Dlaczego mi się to zdarza!?

-Nie wiem. A myślisz, że gdyby dowiedzieli się, że uciekli to by ich nie gonili? Pewnie byłoby podobnie.

-A niby skąd mieliby się dowiedzieć? Nikt raczej inny nie widział oprócz mnie!

-Ale ktoś po jakimś czasie by się zorientował.

-No ale wtedy byłoby już po fakcie i Sayid byłby cały a tak to musiałem krzyczeć.
Kopnął w swój szałas, aż kilka kołków odpadło i szałas nie wyglądał już tak solidnie jak na początku.

Spojrzała tępo w piasek.
-Ciesz się, że w ogóle żyje.-powiedziała i odeszła. Chciała być jak najdalej od tego wszystkiego.

Jak zwykle wszyscy się ode mnie odwracają!

Zdenerwowany poszedł do swojego namiotu.
-Kur**!

Walnął się na swoje łóżko i w tej samej chwili połowa szałasu na niego spadła.
Jeszcze lepiej!

Wygrzebał się z "gruzów".
-DLACZEGO TO PRZYDARZA SIE MNIE?!

Jeszcze bardziej wkurzony poszedł do dżungli po drewno
***

Gdy wrócił zabrał się do budowy nowego szałasu.
A może lepiej nie budować? Jak i tak wszystko się spieprzy!

Rozejrzał się wokoło.
W d***ie to mam!

[DZUNGLA]

Zobaczyła jak Charlie idzie do dżungli. Przez chwilę chciała pójść za nim, ale się powstrzymała. Usiadła na piasku. Nie chciała, żeby to był koniec.

Wyszedł zza drzew i oślepiło go światło.
Zasłonił oczy.

Szedł przed siebie z zamkniętymi oczami.
-Claire?! Gdzie jesteś?
Otworzył oczy i... nic nie zobaczył.
Oślepnął.
-O kurde! Tego jeszcze nie było!

Lecz nagle zobaczył jakieś światło.
To światło zaczęło się powiększać i wreszcie zobaczył plaże.
Szybko zorientował się gdzie jest.
Pobiegł do Claire ale zobaczył ją... podwójnie.
No nie! Co jeszcze się stanie?!
-Eee... Claire? Która jest ta prawdziwa?

Gdy zobaczyła, że Charlie idzie w jej kierunku wstała. Wyglądał na zdezorientowanego.
-Coś się stało?

Dalej nie wiedział do której Claire miał mówić.
Więc mówił do każdej z osobna.
-Wiec pierwsza Claire: Wszystko jest ok tylko trochę mi się obraz rozmazał.
-A druga Claire: Tak samo jeżeli słuchałaś co mówiłem do tamtej drugiej.

Zachwiał się na trochę.
-Łuu! Ale jazda! Ee.. A wy to się nie poznacie? Jedna to Claire... A druga to też Claire. Jaki dziwny zbieg okoliczności.

Miał tłum w głowie.
Wszystko mu się mieszało.
Nie wiedział przez chwilę gdzie jest.
Co się dzieje?!

Nie wiedziała czy się śmiać czy płakać.
-Charlie, ja jestem tylko jedna.-powiedziała.

-Niemożliwe! Chyba lepiej widzę?
Usiadł na ziemi.
-Słuchajcie!... Ale wy dziwne jesteście. Jak jedna robi coś to druga robi to samo.
O kurde!
-A może ja zwariowałem?!

Wachała się przez chwilę, ale usiadła koło niego.
-Załóżmy, że są dwie Claire, które są takie same. No i co? Robią to same, dokładnie te same gesty? Nie możliwe. Musisz się uspokoić. Jestem przy tobie.-powiedziała i położyła rękę na jego ramieniu

-Poczekaj! Muszę sobie wszystko poukładać...
Zamknął oczy i odczekał chwile.
Otworzył je.
-No wreszcie! Działa.