Plaża (przednia część samolotu)

- Chciałabym cię prosić o pomoc. Udaję się do dżungli z Ryanem i Artem.
I chciałabym byś nam towarzyszył. Czy mogę liczyć na twoją pomoc? - spytała

- W jakim celu? - zapytał, przejeżdżając dłonią po głowie. - Mam tu trochę pracy, Ateno.

- Rozumiem, ale uwierz mi że jest to bardzo istotna sprawa.
Nie mogę narazie mówić za dużo ale powiem wszystko po drodze do wodospadu,
bo tam musielibyśmy udać się w pierwszej kolejności - powiedziała błagalnym tonem

Spojrzał na kobietę badawczym wzrokiem.
- Chodźmy. - powiedział po chwili, ruszając w stronę dżungli.

- Poczekaj, muszę zebrać jeszcze chłopaków. Widzę że już czekają.
Nie chcesz zabrać paru rzeczy ze sobą może? - spytała

- Po co? Czyżbyś zapomniała wspomnieć, że opuszczamy plażę na trochę dłużej, Ateno? - zatrzymał się.

Zmieszała się
-Ekhm, no miałam ci to właśnie powiedzieć. Raczej jutro wrócimy chyba - powiedziała

- Chodź Jack...nie wiem po co ale może być fajnie nie? Wielka podróż...może dla dobra ogółu? Chodź Jack!
Namawiał go.

Zaśmiał się pod nosem na słowa Artemisa.
- Mam nadzieję, że to coś naprawdę ważnego. Idźcie, dogonię was. Skoczę tylko po plecak.

- Wspaniale. To my idziemy powoli w stronę wodospadu - odpowiedziała
- Ryan! - krzykneła - Chodz!
Po chwili we trójkę znikneli w dżungli

Wszedł na plażę. Po drodze obejrzał ogródek i możliwe drogi ucieczki.
Zaraz skierował swoje kroki do namiotu.
Jak ja dawno tu nie byłem
Zamknął za sobą "dzrwi" zapalił latarkę wyją z nesesera notatnik, ołówek i rozpoczął szkicować mapę akcji. Po skończeniu kilku wariantów, zaczął czytać książkę zabraną z bunkra.
Nie ma odwrotu

-Cześć. Co tam czytasz? Aaa... zapomniałem się przedstawić. Jestem Boone.

Sun wyszła z namiotu i rozejrzała sie ciekawie po obozie. Czuła sie już lepiej, więc postanowiła pójść popracować do swojego ogródka. Wyjęła z kosza owoc, który zjadła w drodze. Pochyliła się nad swoim roślinami i zaczęła wyrywać chwasty.

Dotarl na plażę najszybciej jak mógł. Michael został daleko w tyle. Sayid zaczął pospiesznie szukać wzrokiem Pauliego. Sumienie nie dało mu spokoju-musiał powstrzymać go.