Plaża (przednia część samolotu)

obserwował Sun, upewnił się że nikogo tam oprócz niej nie ma. Nie chciał myśleć o tym co zrobi. Podszedł ostrożnie i ruszył do ataku. Rzucił się na nią, złapał w pół, zakrył usta ręką i zaczął ostrożnie ciągnąć ją do dżungli.

Podniosła sie na chwilę z kolan, żeby popatrzeć na swoje dzieło. Nagle poczuła szarpniecie i ktoś ją złapał. Próbowała krzyczeć, ale zasłonił jej usta dłonią. Z jej ust dochodził tylko niewyraźny bełkot. Chciała wyszarpnąć się z uścisku napastnika, ale okazał się za silny. Była przerażona.
Jin...

Poszamotał się z nią chwilę i ostrożnie, ale gwałtownie puścił na ziemię, uciekł błyskawicznie do dżungli.

[Dżungla]

Gdy tylko poczuła pod sobą ziemię, rzuciła się do ucieczki, nie oglądając się za siebie. Zapłakana przybiegła do obozu, gdzie powitały ją zdziwione spojrzenia rozbitków. Dopiero teraz zdobyła się na odwagę, aby spojrzeć czy nikt jej nie goni.

Fale...

Peter kilka ostatnich, hm... dni, tygodni? Sam nie wiedział... Aczkolwiek żadnego z nich nie pamiętał.

Fale...

Musiałem się czymś żywić. Byłem tutaj cały czas. Co się ze mną działo?...

W ostatnim czasie Peter był nieobecny, zamyślony. Dryfował po oceanach myśli. Czas dla niego nie istniał, a myśli nie układały się w nic konkretnego. Jak rozgoniona ławica ryb. W końcu i ryby powróciły na swoje miejsce...

Fale...

Jakie k**** fale? Co ja w ogóle robię?

Peter wstał energicznie i rozejrzał się niespokojnym ruchem głowy. Sporo się zmieniło. Opuścił swoje miejsce i ruszył w kierunku... po prostu przed siebie.

Co ja robiłem przez ten czas? Jaki czas? Czyżbym dopiero teraz otrząsnął się z szoku? Nie, to śmieszne... Muszę z kimś porozmawiać.

Podbiegł do Sun.
-Co się stało?-spytał oszukując samego siebie. Doskonale o wszystkim wiedział a jednak nie zdążył temu zapobiec. Był zdenerwowany na samego siebie.

Patrzyła na niego i nadal nie mogła uwierzyć w to co widzi.
-Jak mogłeś...-tylko to zdołała powiedzieć.

Podszedł do Sun, ale tylko stanął z otworzonymi ustami. Nic nie powiedział. Nie wiedział co ma powiedzieć. Nie był pewny z kim ma do czynienia. Nie był nawet do końca pewny kim sam jest...

Stał jako osoba trzecia i przyglądał się głupkowato całej sytuacji.

-Claire... To nie tak... Ja... Nie chciałem... Nic na to nie poradzę... Claire... Przepraszam naprawdę...

-Tu już nie chodzi o to, że bierzesz, ale o to, że mnie okłamałeś. Ufałam ci...

-Claire... A co by było gdybym Ci powiedział że jestem ćpunem?! Olałabyś mnie!
Wiedział że to koniec.

-Pewnie tak...-nie mogła nadal uwierzyć. Spojrzała na woreczek. Wzięła go z jego rąk.
-Musisz dokonać wyboru. Wiem, że to trudne. Ja albo narkotyki.

-Claire! ... To nie jest takie łatwe... Kiedyś próbowałem rzucić i myślałem że zwariuje... To mnie trzyma przy życiu!

-Wiem. Ale chciałam się upewnić.-powiedziała i rzuciła w niego woreczkiem. Gdy wychodziła powiedziała.
-Ja nadal cię kocham...Jakbyś kiedyś potrzebował pomocy to pewnie mnie znajdziesz.-szybko wyszła i skierowała się jak najdalej od niego. Sama nie wiedziała dlaczego odchodzi. Łzy napływały jej do oczu. Po chwili już spływały po jej policzkach.

Spojrzała niepewnie na Sayida próbując odzyskać spokojny oddech.
- Tam... kto mnie napadł... w ogródku - wyjąkała przez łzy.