Wyprawa (z jaskini)

-Uwierz mi wolała byś nie wiedzieć-powiedział.Gdy doszli do ogniska wyjął broń,sprawdził magazynek i schował do spodni poczym spytał-Powiedz mi jednak,co robiłaś sama w dzungli,wszystko w porzadku ?

- Wszystko w porządku. Miałam koszmar w nocy i nie mogłam spać. musiałam sie przejść.

-Koszmar?.Tak koszmary to rzecz straszna.Mnie one również dręcza .Najważniejsze to odróznić je od rzeczywistośći.Koszmary to są nasze najskrytsze cierpienia,które przesladuja nas przez całe życie.NIe można dać sie im pokonać.-powiedział do dziewczyny i uśmiechnął się.

Głos matki która prosi go aby ukrył się.
Chował się po łóżkiem.
Słyszy krzyki ojca i matki.
Strzały...
Cisza...

Obudził się cały zalany potem.
To znów sen.
Po chwili w oddali usłyszał ptaki.
Dżungla znów robi nam niespodzianki.Ciekawe co spłoszyło ptaki.

-Tak masz rację - odwzajemniła uśmiech - trzeba pamiętać, ze zawsze po koszmarnej nocy może nadejść cudowny dzień. Chyba pora już ruszać w drogę.

-może masz rację,im szybciej ruszymy tym lepiej.Obudź Locka,Lechero i Kate ja obudzę Sawyera,Atene i Artemisa i możemy ruszać-powiedział i zaczął budzic rozbitków

- Kate, Loch, Lechero, pora wstawać. Musimy ruszać w drogę.
Obudziła swoich towarzyszy i zabezpieczyła pozostałość po ognisku

- Co? Już idziemy? - wstał z wielkim trudem po czym obmył się wodą z butelki.

-No niestety ale jak mówi przysłowie kto rano wstaje temu Pan Bóg daje-powiedział do Lechero i uśmiechnał sie.-No możemy isć dalej,uważajcie jednak,w tej dzungli jest coś czego być niepowinno-powiedział do grupy.-Idziemy-i zaczął prowadzić grupę do jaskiń,do domu

Zauważył Willa , który budził wszystkich.
Więc już idziemy...Dobrze, nie mam już ochoty na sen
Zaczął się zbierać .

- Już już...mamo jeszcze trochę. Jasne to nie jest pierwszy dzień szkoły..o boże. O wyspa...y...Witajcie! Kolejny dzień kolejne przygody...to wyspa na końcu świata ale ok! Jest ok! Jest okropnie ok!

Budził się i obudził . Wstał i zaczął mówić swoje przywitania. Po skończonym powitalnym monologu uśmiechnął się wesoło.

Spojrzał dziwnie na Artemisa ale nie powiedział ani słowa i szedł dalej a reszta za nim

- Chwila czekajcie na mnie! Kurczę...dziś to tak szybko a wczoraj to jeszcze spałem w domu...albo przedwczoraj? Właściwie kiedy to było...

Podbiegł do nich i już wyrównał ich chód.

- Niedługo będziemy już na miejscu. Mam nadzieję, że pod naszą nieobecność nie wydarzyło się nic złego.

-Coś gorszego niż przydarzyło sie nam?.Watpie-powiedział.-Chociaż na tej wyspie,wszystko sie może wydarzyć-dodał