Wyprawa (z jaskini)

- No to chodź Lechero. Znajdę kilka długich patyków i wracam... Wezmę zwiążę sznurkiem, zarzucę na niego koc, na drugim się położę, a trzecim przykryję... Chyba że nie ma sensu na jedną noc budować szałasu. Może usnę oparta o drzewo i przykryta kocykiem... Sama nie wiem... Jak myślisz która opcja lepsza?

-uważaj na niego Art,nie zawsze bede przywas-powiedział cicho.-Nie atakuj go,ani nic podobnego,wiem ze ma trudny charakter ale wiesz lepiej w niego nie zaczynać-powiedział i rozpalił ognisko

- Jeśli chcesz możesz spać u mnie. Ja i tak nie usne... nie potym co zrobiłem...

- Muszę Ci powiedzieć, że jakoś...tak się go boję, że myślałem nad okropną rzeczą w stosunku do niego. Ale to tylko myśli...panuję nad sobą...ale boję się bym kiedyś myśli przerodził w czyny. I ja go nie atakowałem...po prostu mówiłem co o nim myślę...nie jest dobry...jest zły..tajemniczy. Boję się jego tak samo...jak tego, że to może i on zabił Evelyn...

- Przyda się trochę snu i tobie, i mnie... To był męczący dzień... Musimy usnąć... Potrzeba nam wiele sił na jutrzejszą wędrówkę... Proszę cię... Pójdź spać! Bo jeśli nie jutro ze mną nie wytrzymasz... Smile

- Skoro tak... no dobra więc poszukajmy tych patyków.

- Ok... Will! Idziemy z Lechero do dżungli poszukać patyków na szałas. Zaraz wrócimy. Napewno wcześniej niż będzie całkowicie ciemno...

-Ok idzcie.co do ciebie Art Lechero nie zabił Lynn był na plaży.Każdy jednak mógł to zrobić,a skoro niema dowodów nie można nikogo oskarżyć,rozumiesz chlopie-i klepnął go przyjacielsko w plecy

- Ten chyba będzie dobry - wskazał na jeden z patyków

- Wiem...ale ty nie widziałeś nigdy. Przeważnie byłeś odwrócony jak on się dziwnie na mnie patrzył. Ten wzrok...jakbym miał być następny. Nie wiem czy coś mi się nie stanie kiedyś...ale co by nie było idź do przodu..musi nam się udać wydostać z tej wyspy. A ty się nadajesz na naszego przywódcę...

Rzekł do niego spokojnie. Uśmiechnął się lekko. Siedział przy ognisku ...

,,auuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu'' - krzyknął głośno John trzymając sie za noe i upadając na ziemie. Wszyscy rozbitkowie popatrzyli sie na niego.

Była troche jakby nieobecna, myślami ciągle przy rodzinie.
Zmęczona po całym dniu usiadła na gołej ziemi i wyciągneła wode z plecaka by się napić.

Podbiegła do krzyczącego człowieka
- Hej co się stało? Kim jesteś?

- Ok wracajmy już.
Gdy wrócili paliło się już ognisko...
Jaki miłe ciepło z niego bije
- Hej! Umie ktoś budować szałasy?

Mimo zmęczenia zerwała się na nogi
- Co ci jest? - zapytała starszego faceta